Δε γεννήθηκα άμεμπτος, ούτε αθώος. Μπορεί και να γεννήθηκα κατευθείαν ένοχος. Πολύ περισσότερο, δεν υπήρξα υπόδειγμα. Έμαθα τη ζωή σαν παιχνίδι, στην αρχή. Αργότερα, κατάλαβα ότι είναι τέχνη να ζεις και να λέγεσαι άνθρωπος.
Εκφράζω την αλήθεια μου, όπως την αντιλαμβάνομαι υποκειμενικά, σαν κρατούμενος που πληρώνει την απαξία των πράξεών του. Και πάνω απ’ όλα εκπροσωπώ μόνο τον εαυτό μου. Σαν υφιστάμενος άλλωστε μια γνώμη πρέπει να υπηρετώ ως αντικειμενική, των ανωτέρω. Αδικώντας έτσι τη ζωή μου υποχρεωτικά με χιλιάδες συμψηφισμούς ή κλάματα.
Για σας που αδράξατε τα κλειδιά της πολιτείας είμαι ο «κακός» της ιστορίας και σαφώς η τοποθέτηση μου στις παρυφές της ευνοούμενης πολιτείας σας, βοηθάει το σινάφι σας να ζει χωρίς έγνοιες, αφού ο ένοχος κρατείται -άρα δεν κινδυνεύετε από μένα. Μπορείτε να κοιμάστε ήσυχοι.
Μπορεί να είμαι τόσα ή και περισσότερα ακόμη. Χρεώστε μου ό,τι θέλετε. Εξάλλου, είμαι στη μειονεκτική θέση του κρινόμενου. Είμαι η αυτοματοποιημένη μηχανή που παράγει. Οι ρυθμίσεις για την παραγωγή του προϊόντος έρχονται από πάνω προς τα κάτω, ποτέ αντίθετα. Λειτουργεί όπως ο νόμος της βαρύτητας. Έτσι πρέπει να φαίνεται. Δεν θα ξαναγράψουμε τώρα καινούργιους νόμους της Φυσικής. Όμως, δε θα δεχτώ ποτέ να γίνω υποκείμενο ή αντικείμενο ή σκουπίδι του συστήματος. Αρνούμαι να μπω στο περιθώριο της παραγωγικής διαδικασίας απλά επειδή είμαι υφιστάμενος.
Δικαιολογίες ή ελαφρυντικά δεν ψάχνω. Μπορώ να βρω, όμως. Όλα στη ζωή, ακόμη και οι δικαιολογίες και τα ελαφρυντικά, άλλοτε σου προσφέρονται, άλλοτε τα εφευρίσκεις και άλλοτε τα αγοράζεις.
Ξεκίνησα αυτό το παράθυρο επικοινωνίας για να θυμηθείτε πως υπάρχω. Είμαι μέρος της αλάθητης μαθηματικής σας σκέψης. Είμαι το κακό, το ατίθασο, το άτακτο, μέρος της αλυσίδας. Ίσως και να θέλατε να με αποβάλλατε δίκαια από κοντά σας. Παρόλα αυτά, είμαι δίπλα σας. Σαν ήχος πλάγιος δεύτερος εισχωρώ στις σκέψεις σας. Υπάρχω πολλές φορές και ως φίλος σας. Πρέπει να σας θυμίσω πως υπάρχω, αφού συντηρώ το σύστημα από πολλές απόψεις. Όμως πάνω απ’ όλα σας προσφέρω κάτι που χρειάζεστε για να ξεχωρίζετε. Την ευχαρίστηση της κρίσης. Την ηδονή της κρητικής. Την ευδαιμονία της άσκησης εξουσίας. Υπάρχω ακόμη και για τα λάθη μου. Αν δεν έκανα λάθη δε θα είχαν δουλειά οι κριτές μου, που με τον οξυδερκή τους νου διόρθωσαν τα κακώς κείμενα και τα φωτοστέφανα θα περίσσευαν.
Κι όμως, δεν είμαι όσο άσωτος νομίζετε. Μπορεί και να είμαι λιγότερο κακός από ό,τι σας είπαν ή πιστέψατε οι ίδιοι. Κι ίσως, όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, να έχω καρδιά, ίδια με τη δική σας. Σίγουρα δεν έχω όμως τη δική σας ανθρωπιά. Γιατί αν θα υπήρχε θα φροντίζατε να λειάνετε τα τελευταία 5-6 χρόνια της ζωής μου, πριν η καταραμένη νόσος του …….. (δεν θέλω ούτε το όνομα να προφέρω) σαν σαράκι αποτελειώσει το καταστροφικό της έργο που ξεκίνησε εδώ και επτά χρονάκια πλέον και σκιάσει καταλυτικά τη νόηση μου. Τότε δεν θα έχω τη δύναμη ούτε να σας συγχωρέσω.
Καλή αρχή.
Εκφράζω την αλήθεια μου, όπως την αντιλαμβάνομαι υποκειμενικά, σαν κρατούμενος που πληρώνει την απαξία των πράξεών του. Και πάνω απ’ όλα εκπροσωπώ μόνο τον εαυτό μου. Σαν υφιστάμενος άλλωστε μια γνώμη πρέπει να υπηρετώ ως αντικειμενική, των ανωτέρω. Αδικώντας έτσι τη ζωή μου υποχρεωτικά με χιλιάδες συμψηφισμούς ή κλάματα.
Για σας που αδράξατε τα κλειδιά της πολιτείας είμαι ο «κακός» της ιστορίας και σαφώς η τοποθέτηση μου στις παρυφές της ευνοούμενης πολιτείας σας, βοηθάει το σινάφι σας να ζει χωρίς έγνοιες, αφού ο ένοχος κρατείται -άρα δεν κινδυνεύετε από μένα. Μπορείτε να κοιμάστε ήσυχοι.
Μπορεί να είμαι τόσα ή και περισσότερα ακόμη. Χρεώστε μου ό,τι θέλετε. Εξάλλου, είμαι στη μειονεκτική θέση του κρινόμενου. Είμαι η αυτοματοποιημένη μηχανή που παράγει. Οι ρυθμίσεις για την παραγωγή του προϊόντος έρχονται από πάνω προς τα κάτω, ποτέ αντίθετα. Λειτουργεί όπως ο νόμος της βαρύτητας. Έτσι πρέπει να φαίνεται. Δεν θα ξαναγράψουμε τώρα καινούργιους νόμους της Φυσικής. Όμως, δε θα δεχτώ ποτέ να γίνω υποκείμενο ή αντικείμενο ή σκουπίδι του συστήματος. Αρνούμαι να μπω στο περιθώριο της παραγωγικής διαδικασίας απλά επειδή είμαι υφιστάμενος.
Δικαιολογίες ή ελαφρυντικά δεν ψάχνω. Μπορώ να βρω, όμως. Όλα στη ζωή, ακόμη και οι δικαιολογίες και τα ελαφρυντικά, άλλοτε σου προσφέρονται, άλλοτε τα εφευρίσκεις και άλλοτε τα αγοράζεις.
Ξεκίνησα αυτό το παράθυρο επικοινωνίας για να θυμηθείτε πως υπάρχω. Είμαι μέρος της αλάθητης μαθηματικής σας σκέψης. Είμαι το κακό, το ατίθασο, το άτακτο, μέρος της αλυσίδας. Ίσως και να θέλατε να με αποβάλλατε δίκαια από κοντά σας. Παρόλα αυτά, είμαι δίπλα σας. Σαν ήχος πλάγιος δεύτερος εισχωρώ στις σκέψεις σας. Υπάρχω πολλές φορές και ως φίλος σας. Πρέπει να σας θυμίσω πως υπάρχω, αφού συντηρώ το σύστημα από πολλές απόψεις. Όμως πάνω απ’ όλα σας προσφέρω κάτι που χρειάζεστε για να ξεχωρίζετε. Την ευχαρίστηση της κρίσης. Την ηδονή της κρητικής. Την ευδαιμονία της άσκησης εξουσίας. Υπάρχω ακόμη και για τα λάθη μου. Αν δεν έκανα λάθη δε θα είχαν δουλειά οι κριτές μου, που με τον οξυδερκή τους νου διόρθωσαν τα κακώς κείμενα και τα φωτοστέφανα θα περίσσευαν.
Κι όμως, δεν είμαι όσο άσωτος νομίζετε. Μπορεί και να είμαι λιγότερο κακός από ό,τι σας είπαν ή πιστέψατε οι ίδιοι. Κι ίσως, όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, να έχω καρδιά, ίδια με τη δική σας. Σίγουρα δεν έχω όμως τη δική σας ανθρωπιά. Γιατί αν θα υπήρχε θα φροντίζατε να λειάνετε τα τελευταία 5-6 χρόνια της ζωής μου, πριν η καταραμένη νόσος του …….. (δεν θέλω ούτε το όνομα να προφέρω) σαν σαράκι αποτελειώσει το καταστροφικό της έργο που ξεκίνησε εδώ και επτά χρονάκια πλέον και σκιάσει καταλυτικά τη νόηση μου. Τότε δεν θα έχω τη δύναμη ούτε να σας συγχωρέσω.
Καλή αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου