Αποχαιρετισμός (ποίημα)
Θέλω να σβήσω
ένα όμορφο απόγευμα τ’ Απρίλη
Την είδηση
για το χαμό μη μάθουν όμως φίλοι
Που ούτως ή
άλλως αθέατοι παρέμειναν για χρόνια
Γι αυτό κι εγώ δεν προσδοκώ, την ύστατη συμπόνια
Ένα μονάχα
με λυπεί που δεν μπορεί να γίνει
Να είχα τη
μανούλα μου, να με θρηνήσει εκείνη
Γιατί όλοι
οι άλλοι τυπικά θα στάξουν κάποιο δάκρυ
Που θα
στεγνώσει πριν διαβεί του μάγουλου την άκρη
Θα ΄θελα
ακόμα να τους πω την ύστατη στιγμή μου
Πως έφυγα μ’
έναν καημό βαθειά μες την ψυχή μου
Κι είναι που
δεν μου χάρισαν μια χαρά όσο ζούσα
Κι ένα φιλί
λυτρωτικό που τόσο λαχταρούσα
Γι αυτό να σβήσω
επιθυμώ απόγευμα τ’ Απρίλη
Αθόρυβα και ήσυχα
μέχρι να ‘ρθεί το δείλη
Κι όπως ό
ήλιος χάνεται πίσω απ’ την Καστέλα
Έτσι κι εγώ
ν’ αφανιστώ σαν ενός ήλιου γέρμα.
Μαντζούρης
Κων/νος
Σεπτέμβρης
2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου