Ζωή ρημάδια
Ψυχές που
αργοσβήνουνε στ’ αμπάρια
Ψεύτρας ζωής
απομεινάρια
Χωρίς μια
στάλα αναπαμό
Ψυχές που
δεν καρτεράνε λυτρωμό.
Χωρίς αγάπη,
δίχως χάδια,
Συντρίμμια ο
δρόμος τους, ελπίδες ρημάδια.
Πώς να
στριμώξεις τόσους καημούς
Αλήθεια,
μονάχα πάθητα ο θεός δίνει σ’ αυτούς;
Αμίλητες
πεθαίνουν στις γωνιές
Μια τέτοια η
ζωή βρήκε προχθές
Βρεγμένη ως
το μεδούλι από τ΄ ανεμοβρόχι
Για να της
πει ξερά ένα σκέτο όχι
Μα
ευτυχισμένες θα διαβούν την Άγια πόρτα
Τίποτα πια
δεν θα ‘ναι όπως πρώτα
Νισάφι πια
τέλειωσε το μαράζι
Γιατί η ψυχή
εδώ καημούς δεν βάζει.
Μάιος 2014
Αφιερωμένο σ’
αυτούς που ψήφισαν,
(όπως
ψήφησαν)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου