ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΕΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ

Στη δεξιά στήλη με ην ονομασία ''ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΘΕΜΑΤΩΝ'' βλέπετε τις λέξεις κλειδιά (ετικέτες) που η κάθε μια σε παραπέμπει (αφού την επιλέξετε) σε κάθε ενότητα (Θεματολογία)

πχ Κάνοντας ΚΛΙΚ στη λέξη "ΝΟΥΒΕΛΕΣ" αυτόματα θα έρθουν στο προσκήνιο όλες οι αναρτήσεις αυτού του είδους (μόνο οι τίτλοι)

Φυσικά η σελίδα δεν χωρά όλες τις αναρτήσεις γιαυτό, στο τέλος της σελίδας καντε κλικ στη φράση ''Παλαιότερες αναρτήσεις'' μέχρι να φτάσετε στην τελευταία

Επιλέγοντας με ένα κλικ πάνω στον τίτλο, ανοίγει όλο το κείμενο για να το διαβάσετε.

Καλή ανάγνωση

8/7/10

Ασύμμετροι ζυγοί

Σήμερα  ανακάλυψα (σιγά το πράγμα παναθεμάμε ) την καλύτερη, κατά τη γνώμη μου, παρομοίωση απ΄όσες έχω προσπαθήσει να χρησιμοποιήσω και να αποδίδει πληρέστερα αυτό που λέμε ζωή.  Τι είναι η ζωή λοιπόν. «Ασύμμετροι ζυγοί». Από τα ωραιότερα αγωνίσματα της ενόργανης γυμναστικής. Χωρίς να θεωρούμε πως τα υπόλοιπα αυτής της κατηγορίας, υστερούν σε χάρη, οι Ασύμμετροι ζυγοί από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο είναι αυτό που μπορεί να σε καθηλώσει., μπορεί να οδηγήσει τον αθλητή από τα ύψη στον Καιάδα, Από το Ζενίθ, στο Ναδίρ.

Έτσι είναι και η ζωή. Ασύμμετροι ζυγοί. Ξεκινάς από την κάτω μπάρα και αιωρείσαι αρχικά για λίγο προετοιζοντας τον εαυτό σου για τη στιγμή της απογείωσης. Ότι έγινε μέχρι στιγμής ήταν για τον μεγάλο στόχο. Αυτός είναι και ο αυτοσκοπός μας, η αιώρηση προς τα πάνω. Αυτή η κίνηση θα πραγματοποιηθεί στην κρίσιμη στιγμή που ο χρόνος θα δείχνει «Ο» Η τώρα ή ποτέ. Κανείς αθλητής δεν θεωρείται πως τέλειωσε θετικά τον αγώνα κάνοντας αιωρήσεις μόνο στη μια μπάρα.. Όλα παίζονται λοιπόν για τη στιγμή της μεγάλης εκτίναξης. Η καταξίωση θεμελιώνεται μόνο αν μπορείς να κοιτάξεις τον κόσμο από ψηλά. Άντε λοιπόν και τα καταφέραμε. Και μετά τι; Πάπαλα; Τόσα πολλά για τόσο λίγο; Μη στεναχωριέστε. Τίποτα δεν τέλειωσε ακόμη. The show must go on.

Ξανά περιστροφές ξανά εναλλαγές από τη μια στην άλλη μπάρα. Όλα μέχρι να ωριμάσει η καινούργια η στιγμή της μεγάλης εξόδου. Θυμάστε τέτοιες σκηνές; Το τέλος λοιπόν ήταν ο απώτερος σκοπός. Ούτε η είσοδος στο παιχνίδι, ούτε τα παιχνιδίσματα στην μικρή μπάρα είχαν σημασία. Ακόμα κι όταν έγινε η μεγάλη εκτίναξη προς τα πάνω. Εκεί που αθλητής και θεατές έβγαλαν μια ανακούφιση από ενθουσιασμό και ευχαρίστηση, ήταν η αποκορύφωση, το τέλος. Ποιο τέλος όμως. Το αψεγάδιαστο, το σταθερό, το σίγουρο. Χωρίς κύρτωση της πλάτης, χωρίς ταλάντωση του στυλ, πέφτω δεν πέφτω. Αυτός ο αγώνας επιβραβεύεται. Αλλιώς βάζεις στα κλάματα στα παρασκήνια και προκαλείς τον οίκτο των ανθρώπων.

Έτσι είναι και η ζωή. Ένα σενάριο γραμμένο πάνω στα χνάρια αυτού του αγωνίσματος. Η είσοδος, η απογείωση, το τέλος,

Ιούνιος 2010-06-29

2 σχόλια:

Fotini είπε...

Καταπληκτική παρομοίωση!Τόσο μα τόσο αληθινή!

Κωνσταντίνος Μαντζούρης είπε...

Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψή σου.
Νάχεις ενα καλό Σαββατοκύριακο