Αρχίστε την επανάσταση χωρίς εμένα

                                                Αρθογραφία-επικαιρότητα

    Αν ο μόνος σκοπός που αξίζει τον κόπο κανείς να γεννηθεί, είναι η  λ ε υ τ ε ρ ι ά,  και μόλις γεννηθεί του την υποθηκεύσουν τα  σ υ μ φ έ ρ ο ν τα α,  τι άλλο του απομένει αν όχι η επανάσταση.                                                                        

                                                                                                Γιάννης Σκαρίμπας

Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει τα λεγόμενα του μπάρμπα-Γιάννη; Ποιος σκεπτόμενος νους δεν θα έβαζε την υπογραφή του κάτω απ΄αυτή την πρόταση;

Κι όμως. Πολλές φορές οι άνθρωποι χάνονται μέσα σε απλά νοήματα και δείχνουν ανήμποροι να απαντήσουν ακόμα και στα αυτονόητα.

Ας αναλύσουμε τις λέξεις κλειδιά αυτής της πρότασης.

Λευτεριά : Με το επίθετο ελεύθερος αναφερόμαστε στο σύνολο των πολιτών που έχουν πλήρη δικαιώματα σε αντιδιαστολή με τον δούλο.

Υποθήκη: Δικαίωμα του δανειστή σε περιουσιακό στοιχείο.

Συμφέρον: Έχω όφελος από κάτι

Επανάσταση: Εξέγερση κατά της εξουσίας και μεταφορικά, επίτευξη ριζικής αλλαγής των καθιερωμένων.

(Από το λεξικό Μπαμπινιώτη & Φυτράκη)

Ας συνενώσουμε τώρα τις έννοιες. Το δικαίωμα να είσαι ελεύθερος, με ότι αυτό συνεπάγεται είναι υποχρέωση να σου το παραχωρεί και να το διαφυλάτει, του κράτους που ζεις και είναι μάλιστα συνταγματικά κατωχειρομένο (άρθρο 114 του συντάγματος)

Το ίδιο το κράτος εγγυάται δηλαδή να ζεις ελεύθερος και οφείλει να πράττει κάθε τι δυνατόν για να μην υποθηκευτεί αυτό το δικαίωμα, για να μπορεί ο κάθε πολίτης να είναι κύριος των ατομικών του ελευθεριών και της προσωπικής του περιουσίας, στοιχείο απαραίτητο για την ελεύθερη διαβίωση του. Φροντίζει δηλαδή να αποτρέψει κάθε κακόβουλο συμφέρων που θα αναγκάσει τον πολίτη να στερηθεί των δικαιωμάτων του και να πάψει να είναι ίσος μεταξύ των άλλων ελευθέρων πολιτών.

Όταν όμως για λόγους που δεν γεννήθηκαν από τον πολίτη, καταστρατηγηθούν τα εχέγκεια της ελεύθερης διαβίωσης, δεν μένει άλλη επιλογή από το να προσπαθήσει να ανακτήσει τα δικαιώματά του, επιφέροντας ριζική αλλαγή των συνθηκών που του επέβαλαν και που έγιναν η αιτία να απωλλέσει στοιχεία της ελευθερίας του.

Αυτό ήταν όλο. Ήταν δύσκολο να το αναλύσουμε; Δεν νομίζω. Κι όμως με τη στάση της σιωπής που συχνά επιλέγουμε ως αντίδραση όταν βάλλονται ατομικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αίμα στις δεκαετίες που πέρασαν, συναινούμε σ’ αυτόν το εμπαιγμό και παραμένουμε έρμαια των αποφάσεων που πάρθηκαν για εμάς, χωρίς τη δική μας συγκατάθεση.

Οι έγνοιες Επανάσταση, αντίσταση, Λαϊκή πάλη, αγώνας, εκχωρήθηκαν στην Αριστερά γιατί ένας μικροαστός, βουτηγμένος για τα καλά στην παραίσθηση του καπιταλισμού δεν καταδέχεται ούτε καν να τις προφέρει. Κι έτσι σιγά σιγά δημιουργήθηκαν στρατιές ολάκερες με ιδεώδεις υποτακτικούς που συνωστίζονται έξω από τα γραφεία της εξουσίας για να προσδεθούν εκούσια στο άρμα τους, ευελπιστώντας να εισπράξουν αντίτιμο από την εκδούλευση που της προσέφεραν. Και πια είναι αυτή η εκδούλευση; Η σιωπή, η ψήφος, η συμμετοχή στις πολιτικές φιέστες, η ομαδοποίηση.

Απέναντι από αυτά υπάρχει ο αγώνας, τα δακρυγόνα της αστυνομίας, το ξύλο, τα κρατητήρια της ασφάλειας και η έκπτωση των δυνατοτήτων να κερδίζουμε διορισμούς, να σβήνουμε κλήσεις της τροχαίας, να βρίσκουμε ανοιχτές πόρτες για την επίτευξη των μικρών ή μεγάλων παρανομιών μας, να υποτάσσουμε τον διπλανό μας ένεκα της μικρής μας εξουσίας, που μας παραχωρεί άτυπα ο πολιτικός μέντοράς μας.

Αποτέλεσμα αυτής της λιπόψυχης θώρισης των πραγμάτων, η σημερινή κατάσταση. Άρα ή στραβός είναι ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζουμε. Η φράση έτσι όπως αναφέρεται γραμματικά θεωρείται ως δείλημα. Οφείλουμε όμως χωρίς άλλη χρονοτριβή να πάρουμε θέση επιτέλους. Ή το ένα ή το άλλο. Το χρωστάμε αν μη τι άλλο στα παιδιά μας. Γιατί εμείς κουτσά στραβά αρκετά γλύψαμε από το κοκαλάκι της εξουσίας Δεν αναρωτηθήκαμε όμως ότι για τα παιδιά μας, φροντίσαμε (και είμαστε 100% υπεύθυνοι γι αυτό) να παραδώσουμε ένα μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ.

Οκτώβρης 2010