Να που ήρθε η στιγμή να μας προσφέρεις για μια και μοναδική φορά την απέραντη θλίψη. Εσύ που μια ζωή μας χάριζες ζωή με το χαμόγελο σου.
Σ’ ευχαριστώ που μου δίδαξες χωρίς να το ξέρεις το τι θα πει ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Ξέρεις πρέπει να ομολογήσω ότι σε ζήλευα. Και πάντα ίσως θα σε ζηλεύω, κι ας είναι τούτο άτοπο και αμαρτία.
Εσύ Θανάση, θυμάμαι σε μια από τις σπάνιες δημόσιες εμφανίσεις σου, στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά, όταν αναφέρθηκες πως δεν έκανες και τίποτα στη ζωή σου παρα να δώσεις δυο σταγόνες χαράς στους ανθρώπους, σε πήραν τα κλάματα.
Εμείς Θανάση, πόσο κλάμα πρέπει να στάξουμε για σένα
Θα μου λείψεις καλέ μου άνθρωπε.
Στο καλό.
Σ’ ευχαριστώ που μου δίδαξες χωρίς να το ξέρεις το τι θα πει ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Ξέρεις πρέπει να ομολογήσω ότι σε ζήλευα. Και πάντα ίσως θα σε ζηλεύω, κι ας είναι τούτο άτοπο και αμαρτία.
Εσύ Θανάση, θυμάμαι σε μια από τις σπάνιες δημόσιες εμφανίσεις σου, στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά, όταν αναφέρθηκες πως δεν έκανες και τίποτα στη ζωή σου παρα να δώσεις δυο σταγόνες χαράς στους ανθρώπους, σε πήραν τα κλάματα.
Εμείς Θανάση, πόσο κλάμα πρέπει να στάξουμε για σένα
Θα μου λείψεις καλέ μου άνθρωπε.
Στο καλό.
1 σχόλιο:
Σίγουρα θα μας λείψει...
Φεύγουν οι καλοί, ποιοι μένουν;
Δημοσίευση σχολίου