Αναφορά στους έξη
Είχα πέντε-έξη φίλους μου απ’ τα παλιά
Τώρα στα σίγουρα θα ‘χουμε όλοι άσπρα μαλλιά.
Κάπου χαθήκαμε μέσα στη δίνη αυτής της ζήσης
Κι έτσι ό καθένας μας ανταμώνει τον άλονε στις αναμνήσεις
Που να ‘ναι ο Κώστας που ήξερε όλες μου τις φιλενάδες;
Και μου ζωντάνευε χρόνια μετά παλιούς νταλκάδες.
Κι ο Χρήστος που ήμασταν τα κολλητήρια, σχολειό μαζί
Που μάθαμε απ’ έξω όλους τους στίχους απ’ τον Χατζή.
Μα πιο πολύ νοστάλγησα αλήθεια τον Θοδωρή
Που αγαπήσαμε σχεδόν παράφορα κι οι δυο μαζί
Το ίδιο κορίτσι, μια συμμαθήτρια απ’ τ’ Αγγλικά
Που και στους δυο μας είχε χαρίσει γλυκά φιλιά.
Σ’ αυτή λοιπόν τη συμμορία των σούπερ έξη
Με την κιθάρα μου ακόρντα σι-μπε-μολ έχω διαλέξει
Σ’ ανάμνηση όλων εκείνων των γλυκών στιγμών
Και με φωνή βαριά κι ασθμαίνουσα λόγω κάποιων λυγμών.
Μαντζούρης Κων/νος
Νοέμβρης 2015
ΥΓ
Δεν είναι βέβαια απο τα καλήτερά μου αλλά αφου ''γεννήθηκε'' ας δει κι αυτό τη χαρά της δημοσίευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου