ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΕΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ

Στη δεξιά στήλη με ην ονομασία ''ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΘΕΜΑΤΩΝ'' βλέπετε τις λέξεις κλειδιά (ετικέτες) που η κάθε μια σε παραπέμπει (αφού την επιλέξετε) σε κάθε ενότητα (Θεματολογία)

πχ Κάνοντας ΚΛΙΚ στη λέξη "ΝΟΥΒΕΛΕΣ" αυτόματα θα έρθουν στο προσκήνιο όλες οι αναρτήσεις αυτού του είδους (μόνο οι τίτλοι)

Φυσικά η σελίδα δεν χωρά όλες τις αναρτήσεις γιαυτό, στο τέλος της σελίδας καντε κλικ στη φράση ''Παλαιότερες αναρτήσεις'' μέχρι να φτάσετε στην τελευταία

Επιλέγοντας με ένα κλικ πάνω στον τίτλο, ανοίγει όλο το κείμενο για να το διαβάσετε.

Καλή ανάγνωση

29/7/10

ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΕΡΑΣΤΗΣ

Προϊμιο

Ατέλειωτα βράδυα στοχασμών. Ατέρμονες σκέψεις βυθισμένες μέσα στον κόσμο του ονείρου και της φαντασίας. Ενας κόσμος γεμάτος από ανεκπλήρωτες πεθυμιές. Ενας κόσμος που μάταια γυρεύει να βρει την πραγμάτωσή του. Ενας κόσμος που προσπαθεί να χωρέσει στων στοίχων μου τις αράδες.

ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΕΡΑΣΤΗΣ

Αγιάτρευτος του ονείρου εραστής*
Στα κύματα χτυπιέμαι της ελπίδας.
Του μέσα κόσμου μου εξερευνητής.
Του λάκου ν’ αποφύγω της παγίδας

Και το σκοτάδι αφήνω το βαθύ,
Στου ωκεανού τα υγρά τα πέρατα να πάει.
Για μια έστω καρδιά που θ’ αγαπάει,
Αξίζει ακόμα κάτι να σωθεί

Απόμαχος, του χθες ταξιδευτής,
Στο αύριο πια ανοίγω τα φτερά μου.
Κι ας τρέμω απόψε, μήπως μπερδευτείς
Σε κάποιο απ’ τ ανύποτα όνειρα μου.

Κοίταξε κει στο βάθος που η αυγή
Βάζει φωτιά σ’ ενός χελιδονιού τον όμο
Εξω η βροχή πια, στέγνωσε το δρόμο.
Ετσι θαρρώ θα κλείσει κι η πληγή.

Αιώνιος του απρόβλεπτου εκφραστής
Κρατώ ανοιχτά τα μάτια της ψυχής μου.
Μην προσπαθείς άλλο να κρυφτείς.
Στα όρια είμαι πια της αντοχής μου.

Και περιμένω πως όπου νάναι θα βρεθεί
Κάτι που ξαφνικά τα πάντα θα αλλάξει.
Κι εσύ κι εγώ θα έρθουμε σε τάξη
Και τα’ όνειρο μας θα λευτερωθεί.

* μάλλον τον στοίχο αυτό τον θυμάμαι από ποίημα γνωστού Ποιητή

 Αφιαιρωμένο στην καινούργια μου φίλη απο το ΤΥΔΚΥ

4 σχόλια:

Unknown είπε...

Ωραιότατο κι αυτό Κωνσταντίνε μου,

όλα καλά;

Καλό σου απόγευμα

Λίζα είπε...

πολύ ωραίο και εκφραστικό...Ακόμη κι αν ξεκίνησε από στίχο άλλου ποιήματος...Γιατί η ποίηση είναι μια ατέρμονη παραγωγική διαδικασία και ουσιαστικά ποτέ δεν έχει τέλος...Πάντα κάνει κύκλους...Με το δανεισμό μιας λέξης/φράσης-κλειδί μπορείς να δώσεις μία άλλη διάσταση στην έννοια που κρύβει πίσω της...Μία διάσταση που ο πρώτος ποιητής δεν αντιλήφθηκε ή δεν τον απασχόλησε ιδιαίτερα...Ή ίσως απλά διέφυγε της μνήμης του...Άλλωστε, χρησιμοποιώντας τα λόγια του Καβάφη, σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός...Και η ποίηση είναι αναμφισβήτητα ένα ταξίδι...

Κωνσταντίνος Μαντζούρης είπε...

Επειδη δεν μπόρεσα να περάσω το σχόλιο μου στο δικό σου blog....

Σε καλωσορίζω κι εγώ. Άιντε να γίνουμε περισσότεροι όλοι εμείς που ψάχνουμε λίγο πιο μέσα από την επιφάνια, λίγο πιο βαθειά από το αυτονόητο.
Ίσως στην αρχή απογοητευτείς. Πόσες αναρτήσεις δικές μου παρέμειναν με μηδέν σχόλια. Αρκετοί όμως θα σε διαβάζουν αθέατοι. Άλλωστε τίποτα δεν έχει περισσότερη αξία από να βρίσκεις το δρόμο και να βοηθάς τις σκέψεις σου να δραπετεύουν.

Καλό δρόμο λοιπόν.

Κωνσταντίνος Μαντζούρης είπε...

Για την καλή μου meggie χίλια ευχαριστώ που πάντα με παρακολουθεί αλλά και για την αύρα που αναβλήζουνε τα λόγια της.