Εδώ Πολυτεχνείο, εκεί Πολυτεχνείο, που είναι το Πολυτεχνείο;
Είπα πως δεν θα έγραφα εφέτος τίποτα για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Όχι πως θεωρώ την ιστορία αυτή ξεπερασμένη αλλά τι ωφελεί; Έχουν ακουστεί τόσες αντιφατικές απόψεις, νισάφι πια. Πολύ το παιδέψαμε. Η υπόθεση μου θυμίζει το νόθο παιδί που μάταια αγωνιζόμαστε να πείσουμε τον πατέρα του να το αναγνωρίσει. Τόσα χρόνια αυτή την αίσθηση μου αφήνει η κάθε επέτειος του Πολυτεχνείου.
Επειδή οι κεραίες μου οσμίστηκαν κάτι το πονηρό να συμβαίνει εφέτος, είπα να το καταθέσω εγγράφως για να εξιλεώσω τουλάχιστον τη δική μου αγανάκτηση. Αρκετά πια κύριοι της πολιτείας, κυρίες και κύριοι της διπλανής μου πόρτας, σταματήστε. Το Πολυτεχνείο δεν είναι μεταδοτική ασθένεια που φοβάστε μην κολλήσετε. Αποτάξατε τον σατανά και πορεύεστε εν ειρήνη. Εφέτος δεν έχετε παράπονο. Με την αρωγή της πολιτείας, απολαύσατε την πιο ήσυχη επέτειο. Πλήρης σιωπή. Η σιωπή των αμνών. Τα περίφημα ΜΜΕ συντεταγμένα και πάντα πιστά στη φωνή του Κυρίου τους τα κατάφεραν μια χαρά. Καμία πληροφόρηση, καμία είδηση. Ακόμα και στα βραδινά δελτία ανήμερα της γιορτής, η αναφορά στην πορεία ήταν τέταρτο ή πέμπτο θέμα, σε όλα μα σε όλα τα κανάλια. Τυχαίο, δε νομίζω.
Στο Ιντερνετ όλοι στην κορμάρα τους. Video clips με τραγούδια αγάπης αφιερωμένα με αγάπη από τον ένα στον άλλον. Το κόλπο έπιασε. Μόλις 30.000 οι συμμετέχοντες στην πιο ειρηνική πορεία όλων των εποχών. Την ίδια εποχή πριν από ένα χρόνο καίγονταν η Αθήνα με αφορμή την άνανδρη δολοφονία του μικρού Αλέξη. Ακόμα κι οι γνωστοί άγνωστοι που λαμπάδιαζαν περίπτερα και αυτοκίνητα (όχι πως μας είναι απαραίτητοι) έλαμψαν δια της απουσίας των. Τυχαίο κι αυτό; Δεν νομίζω.
Σήμερα ανήμερα της γιορτής ο ημερήσιος τύπος ανήγγειλε το πραγματικό ύψος του ελλείμματος της χώρας και μας προϊδέαζε για τα καινούργια μέτρα καταλήστευσης του οικογενειακού εισοδήματος του ήδη φτωχού Έλληνα.
Σήμερα ανήμερα της γιορτής ο ημερήσιος τύπος ανήγγειλε το πραγματικό ύψος του ελλείμματος της χώρας και μας προϊδέαζε για τα καινούργια μέτρα καταλήστευσης του οικογενειακού εισοδήματος του ήδη φτωχού Έλληνα.
Γι αυτό λοιπόν έπρεπε φέτος να φροντίσουν οι κρατούντες ώστε η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου να μην γίνει εφαλτήριο για κινητοποιήσεις ενάντια στο μνημόνιο, και τα κατάφεραν.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε μπορείς ήσυχα να απολαύσεις τον καφέ σου στον ήλιο του μεσημεριού, το μόνο που μας προσφέρει απλόχερα πλέον η χώρα μας.
Νοέμβρης 2010
8 σχόλια:
εχει μετακομισει κατα ψυχικό μερια...
Μόνο καληνύχτα απόψε Κωνσταντίνε μου, μόνο ... καληνύχτα
Τώρα όμως είναι πρωΐ και μπορώ να ... σε διαβάσω.
Το κείμενό σου, ως συνήθως, εξαιρετικό σαν μαχαίρι καρφωμένο στο στόχο του.
Οι κύριοι της πολιτείας, οι κυρίες και οι κύριοι της διπλανής πόρτας, πολύ πιθανόν της πόρτας του διπλανού δωματίου, τα ΜΜΕ, οι περιβόητες "αγορές", η φτώχια και η ερημιά του αύριο ... και δόξα το θεό, εν Ελλάδι υπάρχει ο ΗΛΙΟΣ για να μας ζεστάνει ...
Προσήλια λοιπόν ....
Καλημέρα σου
Ρίκη μου
θα τα πληρώσουμε τα λάθη μας, δεν τη γλειτώνουμε.
θέλω να σε "βλέπω" συχνότερα.
Maggie mou
φοβήθηκα με το πρώτο σου σχόλιο μη μου θύμωσες. Αν θυμάμαι καλά παλαιότερα με συμβούλεψες να μην ξανοίγομαι στο Ιντερνετ με τέτοια θέματα. δεν μ[πρώ όμως, πονάω. ετσι είναι ο χαρακτήρας μου. Το γτιατί θα σου το πω με έναν στοίχο του Τσακνή. "Φταίνε τα τραγούδια που με πήραν απ' το χέρι. Κάτι στοιχάκια σαλεμένων εραστών" κι ακόμα τα έργα του Καζαντζάκη,του Λουντέμη, του Καβάφη, του Ελύτη, του Σεφέρη, του Ρίτσου του Θεοδωράκη. Δεν τα αναφέρω για να παραστήσω κάτι. Αυτοί έλαχαν στο δρόμο μου στα χρόνια της υπομονής.
Είναι αργά πια ν' αλλάξω.
ΥΓ
Αυτό το Σαββατοκύριακο θα βγώ να συναντήσω τον Ηλιο μου.
Καλημέρα κάθε σου μέρα
Τραγικό το συμπέρασμα αν καταλήγουμε εκεί, ύστερα από όλα, με έναν καφέ στο χέρι...
ΥΓ.Θέλησα να αλλάξω τη διεύθυνση του blog μου και ύστερα μετά λύπης μου παρατήρησα πως δεν μπορούσε κανείς να εισέλθει...
Απλά ανανέωσε την παρακολούθηση βάζοντας την διεύθυνση: http://equationallove.blogspot.com/
Η παλιά θα χαθεί!
Ευχαριστώ και συγγνώμη για την αναστάτωση!
Καλώς σε βρήκα!
Δημοσίευση σχολίου