ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΕΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ

Στη δεξιά στήλη με ην ονομασία ''ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΘΕΜΑΤΩΝ'' βλέπετε τις λέξεις κλειδιά (ετικέτες) που η κάθε μια σε παραπέμπει (αφού την επιλέξετε) σε κάθε ενότητα (Θεματολογία)

πχ Κάνοντας ΚΛΙΚ στη λέξη "ΝΟΥΒΕΛΕΣ" αυτόματα θα έρθουν στο προσκήνιο όλες οι αναρτήσεις αυτού του είδους (μόνο οι τίτλοι)

Φυσικά η σελίδα δεν χωρά όλες τις αναρτήσεις γιαυτό, στο τέλος της σελίδας καντε κλικ στη φράση ''Παλαιότερες αναρτήσεις'' μέχρι να φτάσετε στην τελευταία

Επιλέγοντας με ένα κλικ πάνω στον τίτλο, ανοίγει όλο το κείμενο για να το διαβάσετε.

Καλή ανάγνωση

25/5/11

«Αγρόν ηγόρασα και ου δύναμαι ελθείν»

«Αγρόν ηγόρασα και ου δύναμαι ελθείν» Πασίγνωστη η παραβολή αυτή αλλά και γνωστή της πάση η ερμηνεία της.
Ας αποφύγουμε όμως τους θρησκευτικούς συνειρμούς του τύπου, ο λόγος του Κυρίου πάντα επίκαιρος κι αληθινός κι ας μείνουμε στη φιλολογική ανάλυση του νοήματος που απορρέει από τη φράση αυτή.
Τα κακά μαντάτα έφτασαν στη χώρα μας εδώ και δυο χρόνια. Στην αρχή είπανε πως μπόρα είναι θα περάσει. Ας μη το ρίξουμε στην καταστροφολογία πρωί-πρωί. Χαλαρά και θα δούμε τι θα γίνει. Όταν ο πρώτες φωνές άρχισαν να γίνονται από ψίθυροι, κραυγές, δεν βγήκαμε στους δρόμους για να δούμε τι συμβαίνει. Βγήκαν όμως οι «γνωστοί άγνωστοι» έσπασαν κάποιες βιτρίνες και πυρπόλησαν τη τράπεζα της Marfin. Η τράπεζα κάηκε ολοσχερώς αλλά τρείς υπάλληλοι δεν πρόλαβαν να βρουν την έξοδο και έμειναν μέσα μέχρι που αντάμωσαν με τη φωτιά κι έκαψαν με μιας τα όνειρα τους για το αύριο. Αλλά δεν πειράζει, εδώ είμαστε εμείς. Την άλλη μέρα η μισή Αθήνα παρέλασε κι απέθεσε λουλούδια για τους αδικοχαμένους και δεν βρέθηκε ούτε ένας να πει συγνώμη ρε παιδιά που δεν ήμουν εδώ να σας προλάβω γιατί «Αγρόν ηγόρασα και ου δύναμαι ελθείν»
Και κατά τον ρουν των γεγονότων οι Κασσάνδρες αποδείχθηκαν προφήτες που πιάσανε δουλειά σ’ όλα τα μέσα ενημέρωσης και μας έλεγαν πως ένα κι ένα μπορεί να κάνουν δύο, αλλά δεν μας φτάνει. Θα φτάσει λέγαμε εμείς πίνοντας τον ………. άσε να μη πω πάλι τη χιλιοειπωμένη φράση γιατί τη βαρέθηκα. Εμείς κλείσαμε τις τηλεοράσεις μας για να μην αφήσουμε τη μιζέρια να μας χαλάσει το όνειρο. Κι έτσι δεν μάθαμε ποτέ, έτσι για να παραδειγματιστούμε, την κίνηση της νεολαίας στην Ισπανία που παρ’ ότι δεν βρίσκεται στη δική μας μοίρα, τα νιάτα αποφάσισαν να προλάβουν τις προθέσεις της κυβέρνησής των να τους ψαλιδίσει τα φτερά. Έχουν κάμποσες μέρες που στρατοπέδευσαν στη κεντρική πλατεία (κάτι σαν την πλατεία Συντάγματος να υποθέσουμε) και κοιμόνται κατά γης για να μη βρούνε οι οχτροί κεκρώπορτες ανοιχτές.
Στην Ελλάδα τίποτα δεν δείχνει πως το μήνυμα ελείφθει. Αυτό το μήνυμα αντί να το πάρουμε χαμπάρι και να κλειστούμε μέσα, ένας ένας, δύο δύο, πολλοί μαζί, και να το μελετάμε ώρες ατέλειωτες, το κάναμε μπαλάκι και το πασάραμε σε άλλους στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Πάρτε το τους είπαμε και απελθέτω απ΄εμού το ποτήριο τούτο, διότι εμείς «Αγρόν ηγόρασα και ου δύναμαι ελθείν» και καθαρίσαμε.
Για την ώρα μετράμε κάτι αποτυχημένες συνάξεις στα πλαίσια του εορτασμού για την εργατική Πρωτομαγιά, μερικές τρίωρες στάσεις εργασίας όπου οι εργαζόμενοι απεργούν από το δικαίωμα τους για απεργία (Ελληνική πατέντα αυτή) κι ενόψει καλοκαιριού καταστρώνουμε τα πλάνα μας για τις διακοπές μας κι όλες οι κακές μας οι συνήθειες, καλά κρατούν.
Η νέα γενιά, με την περίφημη δική μου γενιά, τη γενιά του Πολυτεχνείου (τρομάρα μας) βρίσκεται ακόμα στα χαρακώματα. Θύματα της ευδαιμονίας (οι δύσμοιροι) έπεσαν με τα μούτρα στη φάκα και γλεντοκοπούν ανά την Ελλάδα με την ιδιότητα της σπουδάζουσας νεολαίας κι όπου ΤΕΙ ή ΑΕΙ γίνεται του κουτρούλη ο γάμος. Φοιτητικά χρόνια βλέπεις, που θα τη βρούμε ξανά αυτή την ευκαιρία. Σκληρός που είμαι μαζί τους ε! Αυτό δε λέτε τώρα; Είμαι σίγουρος. Ε, αυτό είναι και το πρόβλημα μ’ εμάς τους μεγάλους, που δεν τολμήσαμε ποτέ να έρθουμε σε ρήξη με τα βλαστάρια μας. Που δεν τους είπαμε ποτέ ότι μετά από μια ορισμένη ηλικία για να ξοδέψεις πρέπει να παράγεις και κάτι ακόμα. Ακόμα και τώρα δεν τολμάμε να τους πούμε ότι «ουκ έχεις λαμβάνειν παρά του μη έχοντος» Να γιατί γι’ αυτούς θα είναι πάντα επίκαιρο το «Αγρόν ηγόρασα και ου δύναμαι ελθείν»
Γι αυτό έκλεισαν τις πόρτες, πήραν τα κινητά τους στο χέρι κι επικοινωνούν μόνο με τον δικό τους κόσμο. Δεν δέχονται παρεμβάσεις, ούτε συμβουλές. Ο κόσμος τους δεν έχει κανένα κοινό σημείο με τον δικό μας. Αυτάρκεις οικονομικά (που δεν το νομίζω) ή εξαρτώμενοι (απαντάται συνήθως) σηκώνουν την παντιέρα της ανεξαρτησίας των ψευτοεπαναστάτες του γλυκού νερού, κι εδώ να παν οι άλλοι. Λες και ο δικός τους δυνάστης είναι ο κόσμος που τους γέννησε και βάλθηκαν να κόψουν απ’ αυτόν τον ομφάλιο λώρο. Μια γενιά γεμάτο εξαρτήσεις. Μια γενιά που άγεται και φέρεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Η γενιά του φραπέ, του ελεύθερου έρωτα, του δεν παντρεύομαι, του απολίτικ κι ας μπαινοβγαίνει στα βουλευτικά γραφεία προσφέροντας την ψήφο του για μια θεσούλα στο δημόσιο. Η γενιά του ποτού του ξενυχτιού της φίρμας της μόδας του λούσου. Η γενιά της φιγούρας του σπόρ αυτοκινήτου, των διακοπών του Ντόλτσε Καμπάνα του Ντισελ. Η γενιά του Κιάμου του Τσαλίκη του Γονίδη. Η γενιά που τα παίρνει εύκολα στο κρανίο, γιατί δεν του ‘ρθαν στη ζωή όπως τα περίμενε. Η γενιά του σηκώνουμε και φεύγω γιατί δεν σας αντέχω άλλο κι ας μην έχει που να πάει. Η γενιά της ασέβειας και της αναίδιας. Η γενιά του δε βαριέσαι. Η γενιά που σπουδάζει στα πιο άσχετα ΤΕΙ φτάνει να πάρουν ένα πτυχίο για να μην τους πει κανείς, γιτί δεν έγινες υδραυλικός και για να ζήσουν για τέσσερα με έξη χρόνια το όνειρο που λέγεται φοιτητική ζωή με τις γνωστές απολαύσεις. Μα είναι όλα αυτά η νέα γενιά; Μη μου κρύβεσται γιατί δεν μπορεί το δάκτυλό σας να σας κρύψει καλά. Υπάρχουν βέβαια κι οι εξερέσεις αλλά κι αυτές τις έχουμε εμείς οι ξερόλες τόσο πολύ φοβίσει που είναι δύσκολο να τα βγάλεις από το λαγούμι τους.
Καθημερινά γίνομαι αυτήκοος μάρτυρας απελπισμένων γονιών που μόνιμη είναι η επωδός τους « Αχ, δεν μας ακούνε πια. Τίποτα δεν σέβονται σήμερα» Μα τι είναι αυτά που μας λες, θα αναρωτηθείτε ίσως για τον γράφοντα. Μας ξεκίνησες το θέμα από την οικονομική κρίση, και κατέληξες σε φραστική επίθεση κατά της νεολαίας. Εσείς καλά κάνετε κι αναρωτιέστε. Λέτε νάναι τυχαίο; δε νομίζω. Η οικονομική κρίση με τον τρόπο θεώρησης των πραγμάτων από την πλευρά των παιδιών μας, έχει απόλυτη σχέση.
Στην Ελλάδα θα έρθουν δύσκολα χρόνια. Πολύ δύσκολα. Ίσως φτάσουμε και στα όρια της πείνας. Τότε θα θυμηθούμε όλοι τις πατρογονικές μας εστίες. Ποιες όμως; Αυτές που παρατήσαμε; Αυτές που ποτέ δεν συνδράμαμε στη προκοπή τους; Αυτές που αφήσαμε να κατακερματιστούν ίσως και με τη δική μας αρνητική συνεισφορά; Τότε θα προστρέξουμε στη μάνα στον πατέρα, στο πατρικό μας, για να αντιμετωπίσουμε μονιασμένοι το κακό που μας βρήκε; Κι αν τότε ακουστεί από τη δική μας πλευρά το γνωστό «Αγρόν ηγόρασα και ου δύναμαι ελθείν» τι θα ‘χετε να πείτε;
Σίγουρα δεν θα ακουστεί κάτι τέτοιο, γιατί πάντα στην καρδιά του γονιού θα ακούγεται το «ο ελθών προς με πάντα αμιφθήσεται»

Μαϊος 2011

4 σχόλια:

Prisoned Soul είπε...

Όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο, και δυστυχώς ναι, δεν γίνεται τίποτα για να αλλάξει η κατάσταση... δυστυχώς. Καλώς σε βρήκα ξανά

Κωνσταντίνος Μαντζούρης είπε...

Νομίζω πως τέλειωσες με τις Εξετάσεις. Αλήθεια πως τα πήγαμε;

Δυστηχώς για τα του οίκου μας ότι κι αν πούμε ότι κι αν κάνουμε ότι είναι να γίνει θα γίνει.

Να προσέχεις καλή μου τις επιλογές σου

Φιλιά

Unknown είπε...

Κωνσταντίνε μου
το μόνο ακόμα που δεν μου έχει συμβεί είναι να πικραθώ από τα παιδιά μου ..
και αυτό είναι ο θησαυρός της ζωής μου και το φυλαχτό μου ..

κατά τ'άλλα ο δρόμος .. αδειανός

(μη με παρεξηγείς .. δύσκολοι καιροί)

:)

Κωνσταντίνος Μαντζούρης είπε...

Δεν θα μπορέσω Maggie μου να αντέξω τέτοια πίκρα. Εδωσα τα πάντα για να εισπράξω τίποτα. Είναι κρίμα. Ελπίζω να φύγω σύντομα απο τη ζωή για να υσηχάσω.Δεν ανταμίβουν με πίκρα έναν άνθρωπο που παιρνει ακόμα μια χούφτα ψυχοφάρμακα.Είναι τρελό αυτό που μου συμβαίνει.Δεν μπορώ να το πιστέψω. Στον ύπνο μου και στο ξύπνιο μου αναρωτιέμαι Είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα;