Αρθρο
Θα δανειστώ μια ποδοσφαιρική ορολογία για να τεκμηριώσω το λόγο μου.
Συνήθως όταν ένας ποδοσφαιριστής δεν παίρνει χρόνο συμμετοχής στο παιχνίδι, όταν τελικά χρειαστεί να μπει και να παίξει μπάλα, δεν είναι ικανός ν’ αποδώσει τα μέγιστα. Έτσι και στην πολιτική. Τα μικρά κόμματα δεν δοκιμάστηκαν ποτέ στην εξουσία και για το λόγο αυτό δεν είναι έτοιμα να πείσουν το λαό για να τους εμπιστευθεί. Λόγω του ότι είναι όπως είπαμε παίκτες πάγκου, δεν διαθέτουν στις τάξεις τους στελέχη με εξειδικευμένες γνώσεις με σπουδές και διατριβή πάνω σ’ αυτές. Δεν θα βρεις πχ άτομα καθηγητές Συνταγματικού δικαίου, οικονομολόγους, κι εν γένει διανοούμενους γιατί δεν έχουν το κίνητρο τα άτομα αυτά να «εκτεθούν» μ’ ένα μικρό κόμμα αφού δεν πρόκειται να έχουν μοίρα καλή. Το ανθρώπινο δυναμικό αυτών των κομμάτων, εκτός σπανίων εξαιρέσεων, απαρτίζεται από (ας μου επιτραπεί η έκφραση) επαγγελματίες συνδικαλιστές, οι ίδιοι κι οι ίδιοι χρόνια τώρα στα ίδια πόστα και μοιάζουν με κάτι έρμους Δημόσιους Υπάλληλους που μετράνε μήνες για να πάρουν τη σύνταξή τους.
Αυτή η παθογένεια είναι αναπόφευκτη γιατί εμείς, το εκλογικό σώμα, δεν τους επιτρέψαμε ποτέ να ελπίζουν σε κάτι καλύτερο. Γι αυτό, ας σπάσουμε αυτή τη φορά αυτό το κατεστημένο. Ας δώσουμε χρόνο συμμετοχής και στους παίκτες του πάγκου και την ευκαιρία να «παίξουν μπάλα». Ετσι ταυτόχρονα το κέρδος θα είναι και δικό μας, αφού θα σταματήσουμε την παντοκρατορία του δικομματισμού που τόσο βλαπτικά και φασιστικά μας κυβέρνησε τόσα χρόνια, φτάνοντας τον Ελληνικό λαό να πει το «Ψωμί, ψωμάκι»
Είναι απλά τα πράγματα. Ας ξεκολλήσουμε επιτέλους από τη στείρα λογική της χαμένης ψήφου. Για μένα χαμένη ψήφος ήταν αυτή που χαρίζαμε τόσα χρόνια για να μας φέρουν στην καταστροφή
Εάν είναι αλήθεια πως ο λαός ξύπνησε, ήρθε η ώρα να το αποδείξουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου