Και ένα ποιηματάκι με αρκετή δόση χιούμορ
Γαμώ την
τρέλα μου τι έχω πάθει
Όλα τριγύρω
μου τα βλέπω λάθη
Και μόνο η μούρλια
που με δέρνει
Στα συγκαλά
μου με συνεφέρνει
Δεν δίνω
δίκαιο ποτέ σε κανένα
Κι όποιος
τολμήσει να πει κάτι για μένα
Τσίτα τα
νεύρα μου τα σμπαραλιάζει
Και η
υπομονή μου καζάνι που βράζει.
Τα παίρνω
όλα σχεδόν στο κρανίο
Βρίζω
ασύστολα κάθε όσιο και θείο
Είμαι στην
πρίζα και φόνο να κάνω
Κι ας έχω υπ’
όψη μου ότι το παρακάνω
Ένα μονάχα
δεν έχω σκεφτεί
Μη στην
πορεία μου μια μέρα βρεθεί
Κανείς πιο
θεόμουρλος να είναι από μένα
Και βρεθώ
στο φορείο με τα πλευρά μου σπασμένα.
Νοέμβριος 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου