Ε ρε γαμώτο πώς καταντούν οι άνθρωποι. Ξυπνήστε ρε. Ανανεώστε τις παλιές σας φιλίες, από το Γυμνάσιο, το Πανεπιστήμιο, το Στρατό, τα χωράφια και τα εργοστάσια, τα καράβια και τα λιοπύρια της καθημερινότητας και φτιάξτε τις ωραίες αλλοτινές παρέες με χωρατό (όχι όλο για τα καταραμένα πολιτικά μας ζητήματα, για αριστερούς και δεξιούς, για φασίστες και κομμουνιστές, που μας χωρίζουν αντί να μας ενώνουν) παραδοσιακή ελληνική διασκέδαση, όπως παλιά (πιο φτωχά χρόνια από τώρα) σε ταβερνάκια τής γειτονιάς/περιοχής σας, πίνοντας την και πάλι τη δροσερή ξανθιά Ελληνική Ρετσίνα και τραγουδώντας: Ρετσίνα μου ξανθιά κεχριμπαρένια, ή το: κι αν παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι των ερώτων φαιδρά εποχή, ή το αθάνατο χαρωπό σουξέ: μια ζωή την έχουμε κι αν δεν τη γλεντήσουμε, τι θα καταλάβουμε, τι θα καζαντίσουμε? κλπ., κλπ. Ούτε ξέρω πώς μου 'ρθε τούτο το ευχάριστο και σοφότατο σε νοήματα τραγουδάκι στη μνήμη και στο σχόλιό μου. Φίλοι/φίλες, άγνωστοι μου Συνέλληνες, να 'μαστε καλά και ενωμένοι. Λίγοι μείναμε οι Έλληνες, ας μην τσακωνόμαστε για ψύλλου πήδημα και για τα γένια τού Χότζα, τού κάθε Χότζα, αν είναι λευκά, κοκκινωπά ή ολόμαυρα... Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου