ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ
Πόσο ξένοι μπορεί να είναι δυο άνθρωποι που μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι και πίνουν μαζί του τον πρωινό καφέ.
Πόσο τραγικά ξένοι και συνάμα τόσο ασφυκτικά γνώριμοι
Η κορνίζα που έφτιαξες για εκείνον, άδειασε
Το πορτραίτο που καμάρωνες, διαλύθηκε στο χρόνο
Δεν είναι τραγικό να καμαρώνεις ακόμα μια άδεια κορνίζα.
Στο κοίταγμά της σωρό οι αναμνήσεις.
Ταξίδια στην άκρη της γης, ποδοπατημένα με ακυρωμένες αποφάσεις.
Το φιλί στο καλωσόρισμα, σαν το κύμα τ’ αλμυρό που φιλά πάντα τον ίδιο βράχο.
Και η ανάσα του πλάι σου, αγιάζι.
Μάλιστα, δυο ξένοι.
Μην κοιτάς τον καθρέπτη σου γιατί θα δεις πως
με μασκαρεμένα ψέματα δεν αλλάζει τίποτα.
Η κορνίζα θα μένει εκεί για να θυμίζει πως
Δυο ξένοι αγαπήθηκαν κάποια φορά
μα δεν κατάφεραν να γίνουν μετά από χρόνια τίποτα,
παρά μόνο ξένοι.
Σεπτέμβριος 2009
Πόσο ξένοι μπορεί να είναι δυο άνθρωποι που μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι και πίνουν μαζί του τον πρωινό καφέ.
Πόσο τραγικά ξένοι και συνάμα τόσο ασφυκτικά γνώριμοι
Η κορνίζα που έφτιαξες για εκείνον, άδειασε
Το πορτραίτο που καμάρωνες, διαλύθηκε στο χρόνο
Δεν είναι τραγικό να καμαρώνεις ακόμα μια άδεια κορνίζα.
Στο κοίταγμά της σωρό οι αναμνήσεις.
Ταξίδια στην άκρη της γης, ποδοπατημένα με ακυρωμένες αποφάσεις.
Το φιλί στο καλωσόρισμα, σαν το κύμα τ’ αλμυρό που φιλά πάντα τον ίδιο βράχο.
Και η ανάσα του πλάι σου, αγιάζι.
Μάλιστα, δυο ξένοι.
Μην κοιτάς τον καθρέπτη σου γιατί θα δεις πως
με μασκαρεμένα ψέματα δεν αλλάζει τίποτα.
Η κορνίζα θα μένει εκεί για να θυμίζει πως
Δυο ξένοι αγαπήθηκαν κάποια φορά
μα δεν κατάφεραν να γίνουν μετά από χρόνια τίποτα,
παρά μόνο ξένοι.
Σεπτέμβριος 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου