Μήνας εκλογών
Μήνας εκλογών. Άλλη μια φορά. Δεν θυμάμαι στη ζωή μου πόσες εκλογικές αναμετρήσεις έζησα. Είμαι 55 ετών. Πόσα διλήμματα, πόσες ελπίδες, πόσες υποσχέσεις ματαίωναν την αγωνία μου μόνο για ένα μήνα για να μπει ξανά η ζωή μετά την ανακήρυξη του νικητή στους κανονικούς της ρυθμούς. Στους ρυθμούς της ανασφάλειας, της σκληρής εργασίας και της πεπατημένης μοίρας των απλών ανθρώπων που μάταια πίστεψαν για μια στιγμή πως έγιναν ή θα γίνουν από μεταξοσκώληκες, πεταλούδες και θα πετάξουν.
Προσωπικά δεν δέθηκα ποτέ σε κομματικές αρμάδες. Δεν ανέβηκα ούτε κατέβηκα από κανένα τρένο. Η πολιτική μου συνείδηση διαμορφώθηκε από όσα έβλεπα, όσα άκουγα κι όσα το μυαλό μου έκρινε ως σωστό. Τον μπάρμπα από την Κορώνη δεν τον γνώρισα ποτέ κι έτσι δεν αισθάνθηκα ποτέ την ανάγκη να βγάλω την υποχρέωση για το ρουσφέτι που θα μου έκανε. Πρώτα απ’ όλα όμως έμαθα (δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό) τι σημαίνει όταν λέμε αριστερά, τι σημαίνει όταν λέμε δεξιά, και που βρίσκετε το κέντρο. Είναι απλά πράγματα αυτά κι έτσι έγιναν αναγνωρίσιμοι για μένα εκείνοι που ενδύονταν την λεοντή για να με παραπλανήσουν.
Μ’ αυτά τα μυαλά έχασα την ευκαιρία (που άλλοι άρπαξαν από τα μαλλιά) και το 1981, παρ’ ότι θερμός υποστηρικτής του ήλιου που ανέτειλε δεν μπήκα στο κλαμπ των καιροσκόπων και γιαυτό ποτέ μου δεν κατάφερα ούτε μια κλήση να σβήσω της τροχαίας. Πάντα με συνέπαιρνε ο στοίχος του ποιητή που έλεγε «Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής, των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων» Κι ενώ αρμένιζα λοιπόν στον κόσμο των ιδεατών μου σημείων, είδα να παρελαύνουν πολιτικοί και πολιτικές που πάντα την ίδια απορία μου γεννούσαν. Ποιος τους ψήφισε;
Αν ωρίμασα λιγάκι θα δοκιμάσω να απαριθμήσω τις κατηγορίες των ανθρώπων που αλληθωρίζοντας επιλέγουν το κόμμα που θα ψηφίσουν για έναν από τους παρακάτω λόγους.
• Γιατί έχουν μπάρμπα στην Κορώνη. Άρρηκτος δεσμός που ριζώνει και σε αναγκάζει γενεές δεκατέσερες να δηλώνεις παρών. Με άλλα λόγια, το ρουσφέτι που χάριν της ανάγκης μας, κινεί τα νήματα
• Γιατί έχουν άγνοια της πολιτικής ταυτότητας των κομμάτων.
• Γιατί δεν παρακάμπτουν συνήθως από το προπατορικό αμάρτημα, και επηρεάζονται από τις κατεστημένες πολιτικές απόψεις της οικογένειας.
• Γιατί έτσι και δηλωθείς στην Ελλάδα με το Α ή το Β κόμμα σπάνια αλλάζεις ρότα είτε γιατί αγκιστρώθηκες εκεί είτε γιατί ακόμα και η άλλη πλευρά δύσκολα σε αποδέχεται πια.
• Γιατί εύκολα τσιμπάμε το δόλωμα.
• Γιατί δεν έχουμε ταξική συνείδηση. Φρόντισαν όλοι πολύ καλά γιαυτό. Μας έκαναν να νομίζουμε πως ο Μήτσος ο φαναρτζής δεν είναι πια ο εργάτης της μουτζούρας. Ανήκει σε άλλη κατηγορία. Τώρα είναι τουλάχιστον μικρομεσαίος. Έχει ακριβό αυτοκίνητο, δυο κινητά, πάει διακοπές στα νησιά και φορά ντόλτσε καμπάνα. Δεν θα σχολιάσουμε εδώ πως μπορεί ο Μήτσος να είναι άνεργος, να τον συντηρεί η μάνα του, να μένει στα Κάτω Πετράλωνα με ενοίκιο, να είναι χωρισμένος με παιδί, η αδελφή του να δουλεύει σερβιτόρα σε καφετέρια κι ας έχει πτυχίο πανεπιστημίου και μάστερ. Ο Μήτσος έχει τρία γραμμάτια απλήρωτα για το αυτοκίνητο και πως ο φίλος που του υποσχέθηκε δουλειά, του έλεγε ψέματα. Ο Μήτσος θέλει ακόμα να παντρευτεί αλλά ο πεθερός του δεν τον θέλει άνεργο ή κι αν δουλεύει, δεν δίνει την κόρη του σε μισθοσυντήρητο των 700€.
• Γιατί ο Έλληνας ξεχνά. Ξεχνά τις υποσχέσεις που έμειναν υποσχέσεις, ξεχνά το τι έκανε ή δεν έκανε το κόμμα του και ασχολείται με τα πεπραγμένα του άλλου κόμματος
• Γιατί ο Έλληνας ψηφίζει τον Α για να μην μπορέσει να κυβερνήσει ο Β. Έτσι απλά από γινάτι.
• Γιατί ο Έλληνας χάνει πάντα τη θέα του δάσους αφού βλέπει μόνο το δέντρο.
• Γιατί τέλος ο Έλληνας πάντα ξέρει τι κάνει. Έχει σίγουρες πληροφορίες για τα τεκταινόμενα. Έχει μυστικές διασυνδέσεις και άκρες, παρότι στη γειτονιά του δεν τον ξέρει ούτε ο περιπτεράς.
Ο Έλληνας λοιπόν στις 4 Οκτωβρίου, ψηφίζει. Κι αφού ψηφίζει η δική μου άποψη περισσεύει. Είναι βλέπεις η πλειοψηφία. Καλά λένε πως τους λαούς τους κυβερνά πάντα αυτός που τους αρμόζει. Εγώ «Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής, των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων»
Μήνας εκλογών. Άλλη μια φορά. Δεν θυμάμαι στη ζωή μου πόσες εκλογικές αναμετρήσεις έζησα. Είμαι 55 ετών. Πόσα διλήμματα, πόσες ελπίδες, πόσες υποσχέσεις ματαίωναν την αγωνία μου μόνο για ένα μήνα για να μπει ξανά η ζωή μετά την ανακήρυξη του νικητή στους κανονικούς της ρυθμούς. Στους ρυθμούς της ανασφάλειας, της σκληρής εργασίας και της πεπατημένης μοίρας των απλών ανθρώπων που μάταια πίστεψαν για μια στιγμή πως έγιναν ή θα γίνουν από μεταξοσκώληκες, πεταλούδες και θα πετάξουν.
Προσωπικά δεν δέθηκα ποτέ σε κομματικές αρμάδες. Δεν ανέβηκα ούτε κατέβηκα από κανένα τρένο. Η πολιτική μου συνείδηση διαμορφώθηκε από όσα έβλεπα, όσα άκουγα κι όσα το μυαλό μου έκρινε ως σωστό. Τον μπάρμπα από την Κορώνη δεν τον γνώρισα ποτέ κι έτσι δεν αισθάνθηκα ποτέ την ανάγκη να βγάλω την υποχρέωση για το ρουσφέτι που θα μου έκανε. Πρώτα απ’ όλα όμως έμαθα (δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό) τι σημαίνει όταν λέμε αριστερά, τι σημαίνει όταν λέμε δεξιά, και που βρίσκετε το κέντρο. Είναι απλά πράγματα αυτά κι έτσι έγιναν αναγνωρίσιμοι για μένα εκείνοι που ενδύονταν την λεοντή για να με παραπλανήσουν.
Μ’ αυτά τα μυαλά έχασα την ευκαιρία (που άλλοι άρπαξαν από τα μαλλιά) και το 1981, παρ’ ότι θερμός υποστηρικτής του ήλιου που ανέτειλε δεν μπήκα στο κλαμπ των καιροσκόπων και γιαυτό ποτέ μου δεν κατάφερα ούτε μια κλήση να σβήσω της τροχαίας. Πάντα με συνέπαιρνε ο στοίχος του ποιητή που έλεγε «Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής, των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων» Κι ενώ αρμένιζα λοιπόν στον κόσμο των ιδεατών μου σημείων, είδα να παρελαύνουν πολιτικοί και πολιτικές που πάντα την ίδια απορία μου γεννούσαν. Ποιος τους ψήφισε;
Αν ωρίμασα λιγάκι θα δοκιμάσω να απαριθμήσω τις κατηγορίες των ανθρώπων που αλληθωρίζοντας επιλέγουν το κόμμα που θα ψηφίσουν για έναν από τους παρακάτω λόγους.
• Γιατί έχουν μπάρμπα στην Κορώνη. Άρρηκτος δεσμός που ριζώνει και σε αναγκάζει γενεές δεκατέσερες να δηλώνεις παρών. Με άλλα λόγια, το ρουσφέτι που χάριν της ανάγκης μας, κινεί τα νήματα
• Γιατί έχουν άγνοια της πολιτικής ταυτότητας των κομμάτων.
• Γιατί δεν παρακάμπτουν συνήθως από το προπατορικό αμάρτημα, και επηρεάζονται από τις κατεστημένες πολιτικές απόψεις της οικογένειας.
• Γιατί έτσι και δηλωθείς στην Ελλάδα με το Α ή το Β κόμμα σπάνια αλλάζεις ρότα είτε γιατί αγκιστρώθηκες εκεί είτε γιατί ακόμα και η άλλη πλευρά δύσκολα σε αποδέχεται πια.
• Γιατί εύκολα τσιμπάμε το δόλωμα.
• Γιατί δεν έχουμε ταξική συνείδηση. Φρόντισαν όλοι πολύ καλά γιαυτό. Μας έκαναν να νομίζουμε πως ο Μήτσος ο φαναρτζής δεν είναι πια ο εργάτης της μουτζούρας. Ανήκει σε άλλη κατηγορία. Τώρα είναι τουλάχιστον μικρομεσαίος. Έχει ακριβό αυτοκίνητο, δυο κινητά, πάει διακοπές στα νησιά και φορά ντόλτσε καμπάνα. Δεν θα σχολιάσουμε εδώ πως μπορεί ο Μήτσος να είναι άνεργος, να τον συντηρεί η μάνα του, να μένει στα Κάτω Πετράλωνα με ενοίκιο, να είναι χωρισμένος με παιδί, η αδελφή του να δουλεύει σερβιτόρα σε καφετέρια κι ας έχει πτυχίο πανεπιστημίου και μάστερ. Ο Μήτσος έχει τρία γραμμάτια απλήρωτα για το αυτοκίνητο και πως ο φίλος που του υποσχέθηκε δουλειά, του έλεγε ψέματα. Ο Μήτσος θέλει ακόμα να παντρευτεί αλλά ο πεθερός του δεν τον θέλει άνεργο ή κι αν δουλεύει, δεν δίνει την κόρη του σε μισθοσυντήρητο των 700€.
• Γιατί ο Έλληνας ξεχνά. Ξεχνά τις υποσχέσεις που έμειναν υποσχέσεις, ξεχνά το τι έκανε ή δεν έκανε το κόμμα του και ασχολείται με τα πεπραγμένα του άλλου κόμματος
• Γιατί ο Έλληνας ψηφίζει τον Α για να μην μπορέσει να κυβερνήσει ο Β. Έτσι απλά από γινάτι.
• Γιατί ο Έλληνας χάνει πάντα τη θέα του δάσους αφού βλέπει μόνο το δέντρο.
• Γιατί τέλος ο Έλληνας πάντα ξέρει τι κάνει. Έχει σίγουρες πληροφορίες για τα τεκταινόμενα. Έχει μυστικές διασυνδέσεις και άκρες, παρότι στη γειτονιά του δεν τον ξέρει ούτε ο περιπτεράς.
Ο Έλληνας λοιπόν στις 4 Οκτωβρίου, ψηφίζει. Κι αφού ψηφίζει η δική μου άποψη περισσεύει. Είναι βλέπεις η πλειοψηφία. Καλά λένε πως τους λαούς τους κυβερνά πάντα αυτός που τους αρμόζει. Εγώ «Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής, των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου