ΑΝΤΙΟ

 Μήτε που ακούστηκε το τέλος της ζωής της

Αυτός ο βρόγχος του θανάτου ο γνωστός

Πέθανε ήσυχη απλά και μοναχή της

Απάνω στο ξεκίνημα της μέρας δυστυχώς.

Είχε κι εκείνη όνειρα ληγμένα

Μα τα εξαργύρωσε με νέα πιο λιτά

Εχτισε νέα προβλήτα στο λιμένα

Απάγκιο να ‘βρει η βαρκούλα της ξανά.

Οι φίλοι δεν πιστέψαν το μαντάτο

Είναι σκληρό για νάναι αληθινό

Κι όμως η μοίρα αδυσώπητη ως τον πάτο

Ήπιε απ την κούπα της το ροδοανθό.

Βουβός θα χαιρετίσω τη Σοφία

Ας πάει τέλος πάντων στο καλό.

Κι ας γίνει ο χαμός της η αιτία

Να δούμε αλλιώς, τον κόσμο τον απατηλό

Μαντζούρης Κωνσταντίνος