Ονείρων σκέψεις
Θα ‘θελα λίγο πριν πεθάνω
Σ’ ένα παράθυρο ανοιχτό,
Τα χέρια μου ν’ αγγίξω επάνω
Και ν’ αφεθώ να ονειρευτώ
Να βάλω τη ζωή σε τάξη.
Ποιο ήταν αυτό το άξιο, το ζηλευτό.
Τα όσα έζησα και χάρηκα στην πράξη
ή όσα έσβησαν σαν όνειρο απατηλό.
Αλλά γιατί τα όνειρά μου να πικράνω,
Έστω κι αυτά που μου ξεφύγαν στον γκρεμό;
Το πιο σωστό που θα ΄τανε να κάνω
Και τα καλά και τ΄ άσχημα να τ΄ αγαπώ.
Μάιος 2012
Θα ‘θελα λίγο πριν πεθάνω
Σ’ ένα παράθυρο ανοιχτό,
Τα χέρια μου ν’ αγγίξω επάνω
Και ν’ αφεθώ να ονειρευτώ
Να βάλω τη ζωή σε τάξη.
Ποιο ήταν αυτό το άξιο, το ζηλευτό.
Τα όσα έζησα και χάρηκα στην πράξη
ή όσα έσβησαν σαν όνειρο απατηλό.
Αλλά γιατί τα όνειρά μου να πικράνω,
Έστω κι αυτά που μου ξεφύγαν στον γκρεμό;
Το πιο σωστό που θα ΄τανε να κάνω
Και τα καλά και τ΄ άσχημα να τ΄ αγαπώ.
Μάιος 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου