Γάμος στο Νησί

Γάμος στο Νησί

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ

Προοίμιο

Πάνε περίπου 25 χρόνια που παράλληλα με τη υπαλληλική μου σχέση με το Δημόσιο, για λόγους βιοποριστικούς, μετατρέποντας το χόμπι μου σε επάγγελμα, ασχολήθηκα με τη φωτογραφία σε επαγγελματικό επίπεδο καλύπτοντας βασικά Γάμους και Βαπτίσεις.

Συμμετείχα σε εκατοντάδες μυστήρια, γνώρισα ανθρώπους κάθε επιπέδου και κοινωνικής τάξης και φυσικά σαν τρίτο μάτι, σαν ουδέτερος κι έχοντας το μικρόβιο του συγγραφέα, έδωσα σημασία σε καταστάσεις και γεγονότα που μπορεί για άλλους να έμοιαζαν ασήμαντα, για μένα αποτέλεσαν το ερέθισμα να κρατάω σημειώσεις για να τις μεταφέρω κάποτε στο χαρτί.

Οι ιστορίες που θα σας διηγηθώ με τον γενικό τίτλο «Φωτογραφικά Χρονικά» είναι πέρα για πέρα αληθινές. Για λόγους ευνόητους βέβαια τα ονόματα των πρωταγωνιστών και οι χώροι όπου διαδραματίστηκαν τα γεγονότα θα είναι φανταστικά. Πιστεύω πως αξίζει τον κόπο να αναφερθούμε σ’ αυτές τις ιστορίες διότι καταγράφουν άλωτε με κωμικό τρόπο κι άλωτε λιγάκι τραγικά την κουλτούρα μας και τις ιδιαιτερότητες αυτής της φυλής.

Ιστορία 5^η

Γάμος στο Νησί

Όλα είχαν ρυθμίσει στην εντέλεια.  Ο γάμος θα γίνει στο νησί,  στα λημέρια δηλαδή του γαμπρού, μιας και αυτός ήταν ο τόπος όχι μόνο της καταγωγής του, αλλά και της μόνιμης κατοικίας, φυσικά και της επαγγελματικής του δραστηριότητας.  Λεφτά υπήρχαν.  Γι αυτό κανένα πρόβλημα για τη διαμονή των καλεσμένων.  Ολόκληρο ξενοδοχείο είχε κλειστεί για τις ανάγκες του γάμου κι ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης, ιδιοκτησίας του γαμπρού, ανοιχτό όλη τη μέρα για τη σίτιση των φιλοξενουμένων από την Αθήνα.  Μεγάλη χλιδή, όπως λέει κι ο απλός πολίτης και δεν κρύβονταν με τίποτα. Το αντίθετο μάλιστα.  Οι πρωταγωνιστές πάσχιζαν με κάθε τρόπο να την επιδεικνύουν. 

Το πλοίο έδεσε κάβο κατά τις τρείς το μεσημέρι.  Για όσους δεν είχαν μαζί τους ΙΧ, ένα τεράστιο πούλμαν, στολισμένο ανάλογα με την περίπτωση, περίμενε στην αποβάθρα για να μεταφέρει τον κόσμο το ξενοδοχείο.  Μέσα στο πλήθος που δοκίμαζαν τα πρώτα τους βήματα στο νησί, ήταν και το συνεργείο μας που θα κάλυπτε τις φωτογραφίες και το βίντεο αυτού του γάμου. Τούτη τη φορά υπερείχαμε αριθμητικά γιατί οι απαιτήσεις που είχαν συμφωνηθεί ήταν πέραν των συνηθισμένων.  Πέντε άτομα στο σύνολο ετοιμοπόλεμοι για να καταγράψουν ότι συμβεί στο νησί και αφορούσε, αυτόν τον γάμο.  Από το πρώτο λεπτό λοιπόν η παρουσία των συνδαιτυμόνων του γάμου, έγινε αισθητή στους περαστικούς κι αμέριμνους πολίτες του νησιού. Η φασαρία, τα κορναρίσματα, οι κορδέλες που στόλιζαν τα αυτοκίνητα, η μουσική που έπαιζε στη διαπασών ένα προπορευόμενο όχημα, μαρτυρούσε σε όλους πως τούτος ο γάμος δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητος. Έπρεπε όλοι να μάθουν πως παντρεύεται ο πιο γνωστός play boy του νησιού, ο Στέφανος. 

Τη νύφη σίγουρα δεν την ήξερε κανείς. Η μόνη σχέση που είχε με το νησί ήταν ένα δεκαήμερο επαγγελματικό συμβόλαιο με το κέντρο «λαγουδέρα» όπου έγινε και η αφορμή της γνωριμίας του ζευγαριού. Η Μπάρμπη επί το καλλιτεχνικό ή κατά κόσμον, Πωλίνα, ήταν καταπληκτική στον oriendal χορό. Διέθετε άλλωστε και τα ανάλογα φυσικά κάλλη.  Παρ’ ότι συνηθισμένο το μάτι του Στέφανου από αυτού του είδους τις καλλονές, δεν το σκέφτηκε πολύ να αποφασίσει εν μια νυκτί,  να προσχωρήσει στο club των παντρεμένων, κάτι που πάρα πολλές κοπελίτσες νοσταλγούσαν κι επιδίωκαν να τραβήξουν αυτές τον κλήρο της τυχερής υποψήφιας νύφης. 

Μέσα στη φιλοσοφία της επιχείρησής μας και στην προσπάθεια μας να αποδώσουμε με περισσή καλλιτεχνική άποψη την εικόνα του γάμου, προτείναμε τη δημιουργία ενός video clip με flash back από τη ζωή του ζευγαριού, που θα ξεκινούσε με μια συνέντευξη γύρω από τη γνωριμία τους ειδικά.

-      Τη Μπάρμπη την πρωτοείδα καθαρά επαγγελματικά όταν έπρεπε να ρυθμίσουμε τις λεπτομέρειες της συνεργασίας μας, είπε ξεκινώντας τη συνέντευξη. Ήρθε στο μαγαζί με καλοπροσεγμένο μακιγιάζ και χτένισμα μαλλιών, κάτι που έβλεπαν καθημερινά τα μάτια μου. Η λάμψη όμως που εξέπεμπε αυτή η κοπέλα, μόλις εμφανίστηκε, με άφησε άφωνο. Μα πάνω απ’ όλα, η απλότητα που είχε. «Σου αρέσω, με κλείνεις κι είμαστε ΟΚ. Δεν σου κάνω; Πάλη ΟΚ. Ούτε ψευτοφλέρτ, ούτε εγώ είμαι κι όχι άλλη.

Κι όλα πήραν το δρόμο τους. Όλα έδειχναν πως εδώ θα γίνει ο πιο τέλειος γάμος που έγινε ποτέ στο νησί. Για μας τους φωτογράφους η απόλαυση των στιγμών ήταν πολλαπλά πιο έντονη απ’ όλους τους άλλους. Γυρίσαμε σχεδόν όλο το νησί για ν’ απαθανατίσουμε όμορφες σκηνές, έχοντας φυσικά σε πρώτο πλάνο, πάντα το ζευγάρι μας. Την ομορφιά του τοπίου συμπλήρωνε η αγάπη αυτών των παιδιών. Ζούσαμε πραγματικά κι αυτοί αλλά κι εμείς ένα ποίημα. Μια υπέροχη ιστορία αγάπης.

Αν μπορεί να πει κανείς πως διέκρινε μέσα σ’ αυτή την ομορφιά, κάποιο ψεγάδι, αυτό ήταν το ποτό. Ναι το ποτό. Καφέ δεν τους είδα να πίνουν πουθενά. Άκουγα κάθε φορά να λένε, «α!! εμείς ήπιαμε το πρωί στο σπίτι. Κι έπιναν και οι δυό και μάλιστα αρκετά. Έτσι ξεκίνησε και η βραδιά της Παρασκευής, με ποτό. Κρίμα κι εγώ που νόμιζα πως απόψε θα φάμε και θα γλεντήσουμε όμορφα. Η Παρασκευή ήταν η μέρα που είχε οριστεί να γίνουν τα γνωστά bachelor party. Άντρες και γυναίκες αλλά σε διαφορετικό μαγαζί και σε αρκετή απόσταση το ένα από το άλλο. Το ένα από αυτά ήταν το ιδιόκτητο κέντρο του Στέφανου. Σ’ εμένα έλαχε ο κλήρος να συνοδεύσω για βιντεοσκόπηση την παρέα του γαμπρού. Ειδικά για τη βραδιά αυτή είχε προσκληθεί Λαϊκή ορχήστρα από την Αθήνα και η αίθουσα είχε στολιστεί κι έμοιαζε πραγματικά γιορτινή. Όλα κυλούσαν όμορφα και το γλέντι είχε ανάψει για τα καλά. Πενήντα περίπου άντρες και μόνο άντρες στην αίθουσα, όλοι φίλοι και συγγενείς του γαμπρού. Σε διπλανό τραπέζι ο Στέφανος είχε παραχωρήσει την ευκαιρία να παρευρίσκονται και δώδεκα περίπου άτομα, φίλοι της νύφης, κάνοντάς τους όμως την εξήγηση πως δεν θα ήθελε να έχουν καμιά συμμετοχή στα δρώμενα.

Το πιοτό και το ζεϊμπέκικο ανέβασαν το κέφι στα ύψη. Η μέθη καιροφυλακτούσε να συνάψει σχέσεις με το σύνολο της παρέας και σχεδόν τα είχε καταφέρει. Η μουσική κάποιες φορές σταματούσε για να πάρουν το λόγο οι φίλοι του Στέφανου, όπου από μικροφώνου αφηγούνταν ιστορίες που ανάγονταν από τις πρώτες παιδικές αναμνήσεις, μέχρι τα σήμερα. Στο video wall, προβάλλονταν αναμνηστικές φωτογραφίες, κάτι πού έδειχνε να φορτίζει συγκινησιακά τον Στέφανο, επιδρούσε όμως μάλλον αρνητικά στο τελικό αποτέλεσμα, γιατί αύξανε την κατανάλωση του ποτού, κάτι που εμένα προσωπικά, κρίνοντας και από άλλες εμπειρίες, πάντα με φόβιζε.

Κάποια στιγμή, ανακοινώθηκε πως για χάρη το γαμπρού, οι φίλοι του, έφεραν από την Αθήνα, την πιο καλή και την πιο όμορφη χορεύτρια Οριεντάλ, για να χορέψει. Τα έξοδα για την όλη παρουσίαση, καλύφτηκαν αποκλειστικά από τα παιδιά της παρέας κι αποτελεί το δώρο τους για το γάμο του.

-      Αηδίες, φώναξε από τη θέση που καθόταν ο Στέφανος. Το καλύτερο Οριεντάλ στην Ελλάδα, το χορεύει μόνο η γυναίκα μου. Εκτός κι αν η έκπληξη σας έχει να κάνει μ’ αυτή.

Δεν του απάντησε κανείς στα λεγόμενα του. Αντίθετα ενίσχυσαν την σύγχυση του λέγοντάς του πως

-      Ήρθε η ώρα λοιπόν να διαπιστώσει για το πια είναι η καλύτερη χορεύτρια στην Ελλάδα.

Από την άλλη παρέα που φιλοξενούταν σε άλλο τραπέζι στο βάθος της αίθουσας, που όπως είπαμε ανήκε στους φίλους της νύφης, άρχισαν να της τηλεφωνούν για να μάθουν πόσες πιθανότητες είχε να είναι η Μπάρμπι, το δώρο έκπληξη των παιδιών.

-      Μα τι λέτε, απάντησε σε κάποιον στο τηλέφωνο. Είναι δυνατόν η νύφη να έχει συμμετοχή σε κάτι τέτοιο; Μάλλον πλάκα μου κάνετε.

Βέβαια πλάκα δεν της έκανε κανείς. Η είδηση όμως φούντωσε τόσο πολύ την περιέργεια της αυριανής νυφούλας, που ο πειρασμός ήρθε και την πήρε αγκαλιά και της σιγομουρμούρισε σιγά στ’ αυτί, πως πρέπει πάση θυσία να δει από κοντά αυτό το happening. Κάτι της κέντριζε την περιέργεια, γιατί κρατήθηκε μυστικό αυτό το γεγονός; Κι ύστερα, ποια ήταν αυτή η καλύτερη χορεύτρια, που λόγο επαγγέλματος, θα έπρεπε να την ξέρει; Κι αν την ήξερε, πότε ήρθε στο νησί και δεν την είδε;

Οι φίλες της, όλες σχεδόν, βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στην πίστα, λικνίζοντας τα κορμιά τους στο τσιφτετέλι. Γύρεψε να βρει την αδελφή της για να της προτείνει να πεταχτούν με το αυτοκίνητό της μαζί μέχρι το bachelor party των αντρών, αλλά την ενημέρωσαν πως πετάχτηκε απρόοπτα μέχρι το σπίτι για να διόρθωσει κάποιο πρόβλημα που είχε με το φουστάνι της. Δεν ήθελε να προκαλέσει αναστάτωση στην παρέα της, αλλά ούτε και να αντιληφθεί κανείς την απουσία της.

-      Δημήτρη θα με πας μέχρι το άλλο μαγαζί και θα γυρίσουμε αμέσως.

Δεν ήταν παράκληση αλλά προσταγή κι ο Δημήτρης (ναι ο συνεργάτης μου καλά το μαντέψατε) δεν θα αρνιόταν ποτέ εκδούλευση σε μια τόσο όμορφη και χαριτωμένη ύπαρξη, αφ ενός και αφ εταίρου, είχε περισσότερες υποψίες από τη Μπάρμπη για το μυστικό που κρύβονταν πίσω από αυτή τη μυστικότητα.

Κατά την διάρκεια της διαδρομής ο Δημήτρης, διάολος όπως ήταν πάντοτε, έριχνε λάδι στη φωτιά, όχι γιατί γνώριζε τίποτα σπουδαίο, αλλά να έτσι, για να το διασκεδάσει.

-      Λες η χορεύτρια να είναι καμιά από τις πρώην γκόμενες του Στέφανου; Πλάκα θα έχει. Το έχω ξαναδεί αυτό το έργο, γι αυτό σου λέω.

-      Δημήτρη σκάσε, μη με φτιάχνεις τώρα.

Η απόσταση που χώριζε τα δυο μαγαζιά όπως είπαμε δεν ήτανε μεγάλη. Μεσολάβησε κι ένα τηλέφωνο κάποιου καλοθελητή από την παρέα των αντρών που βρίσκονταν μέσα στο μαγαζί που την ενημέρωσε ότι το show όπου νάναι αρχίζει, και το αυτοκίνητο του Δημήτρη έχει ήδη παρκάρει στο πίσω μέρος. Από το χώρο της κουζίνας, η Πωλίνα είχε θέα, χωρίς να τη βλέπει κανείς στα τεκταινόμενα, αφού ενημέρωσε το υπάρχον προσωπικό, να μη μιλήσει κανείς για την παρουσία της εκεί, γιατί θα γίνει χαμός. Ένας πραγματικός χαμός όμως ξεκίνησε στην πίστα του μαγαζιού, όταν άρχισε να ακούγεται από τα ηχεία δυνατά ένα σόλο Αραβικό Οριεντάλ και μια πράγματι αιθέρια δίμετρη καλλονή να λικνίζει το θεϊκό κορμί της. Η μαντίλα που κάλυπτε ολόκληρο το κεφάλι της, δεν άφηνε πολλά περιθώρια σε κανέναν να υποθέσει την ταυτότητα της καλλονής.

-      Είναι θεά, είναι θεά. Αναφώνησε, πίτα πια στο μεθύσι ο Στέφανος και με μια απρόσμενη κίνηση, αναποδογύρισε εκστασιασμένος όλο το τραπέζι.

Σε χρόνο μηδέν στρώθηκε αμέσως πάλη, αλλά πριν τα γκαρσόνια προλάβουν να τοποθετήσουν ποτήρια και ποτά, η χορεύτρια βρήκε την ευκαιρία να ανέβει πάνω στο άδειο τραπέζι κι από απόσταση αναπνοής πλέον να δονείται με το ρυθμό της μουσικής. Η εικόνα πραγματικά εντυπωσιακή. Ακόμα και τώρα μετά από τόσα χρόνια βλέπω και ξαναβλέπω αυτό το ντοκουμέντο, που έχω κρατήσει στο αρχείο μου. Ο Στέφανος, παραδομένος στην έκσταση απολαμβάνει με το στόμα ανοιχτό το χορό. Ένας χορός που γίνεται πλέον στην κυριολεξία μέσα στη μούρη του. Όρθιος ο Στέφανος φτάνει με το ύψος του μέχρι την μπροστινή πλευρά από το εσώρουχο της κοπέλας, η οποία ασύστολα πια, αγγίζει έντονα το πρόσωπό του. Η λέξη απόλυτος ερωτισμός δεν λέει τίποτα.

-      Θα την πιάσω και θα την ξαπλώσω πάνω στο τραπέζι, εκμυστηρεύεται στον φίλο που βρίσκεται δίπλα του.

-      Στέφανε, θα γίνει σαματάς, μην κάνεις τίποτα.

-      Δεν γίνεται σου λέω, έχω γίνει λιώμα.

Και πριν αποσώσει το λόγο του, ξεπετιέται κι ανεβαίνει κι αυτός στο τραπέζι. Ο χορός, ποιος χορός, αλλά τέλος πάντων, συνεχίζεται τώρα έχοντας στην κυριολεξία μονίμος ο Στέφανος πότε το ένα πόδι πότε το άλλο, ανάμεσα στα σκέλια της χορεύτριας. Αυτό ήταν. Η Πωλίνα σαν αστραπή, ορμά στην πίστα για να αναλάβει δράση. Κανείς δεν πρόλαβε να τη σταματήσει. Όλοι στην κυριολεξία είχαν παγώσει. Σαστισμένοι κι ανήμποροι να δράσουν, παρακολουθούν ότι συμβαίνει. Η μεγάλη όμως στιγμή δεν ήρθε ακόμα. Η είδηση βρίσκεται στα επόμενα δευτερόλεπτα. Μέχρι τη στιγμή που η Πωλίνα έπρεπε να διανύσει την απόσταση και να βρεθεί τετ α τετ με τους δράστες. Ο Στέφανος ήταν υπόθεση μιας σπρωξιάς και βρέθηκε φαρδύς πλατύς ανάσκελα. Η επόμενη κίνηση, έμελε να μείνει μετέωρη. Τουλάχιστον εγώ έτσι μπορώ να την περιγράψω. Σαν να έμεινε το χέρι της Πωλίνας στήλη άλατος από τη στιγμή που το άπλωσε και τράβηξε τη μαντήλα από το πρόσωπο της χορεύτριας. Η κίνηση μπορεί να έμεινε ως στήλη άλατος όπως είπαμε, η φωνή της Βαρβάρας όμως, τράνταξε το μαγαζί.

-      Μωρή πουτάνα, εσύ είσαι, έσκουξε στη διαπασών η κοπέλα.

Όλοι αναγνώρισαν σε χρόνο μηδέν ποια αποκάλεσε «πουτάνα» η Μπάρμπη, αλλά μέλημα τους τώρα ήταν να καταφέρουν να τις ξεμπλέξουν, αφού τα δυο γυναικεία σώματα είχανε γίνει ένα. Κανείς όμως δεν τα κατάφερα σωστά γιατί το αλκοόλ είχε αναστείλει πια κάθε ικμάδα από τις δυνάμεις τους. Η απότομη πτώση των κοριτσιών από το τραπέζι, έφερε την ανάγκη να κληθεί εσπευσμένα το πρώτων βοηθειών. 

Η αστυνομία που μεσολάβησε συνέστησε στους γονείς να φροντίσουν να μη βλέπει η μια κοπέλα την άλλη.

-      Δεν θα ήταν φρόνιμο σας παρακαλώ, είπε ο αστυνομικός διευθυντής, να ξαναέχουμε επεισόδιο μέσα στο νοσοκομείο. Οι δυο αδελφές πρέπει να νοσηλευτούν χωριστά, κι αυτό φροντίστε το σας παρακαλώ.

Η Πωλίνα που ήταν πιο ελαφρά τραυματισμένη, την επομένη το πρωί με συνοδεία τον μπαμπά της μπήκαν στο πρώτο καράβι για τον Πειραιά, ενώ ή αδελφή της, παρέμεινε με τη μαμά στο νοσοκομείο μιας και δεν επιτρέπονταν η μεταφορά της.

Αυτό ήταν λοιπόν το μυστικό. Δυο αδελφές έγιναν πρωταγωνίστριες στον ίδιο γάμο. Ποιο γάμο δηλαδή; Αυτόν που δεν έγινε ποτέ. Αλλά από τότε πολλά ακόμα ακυρώθηκαν εκτός από το γάμο της Βαρβάρας. Ακυρώθηκε η σχέση των δυο κοριτσιών που πάνε τώρα δεκαπέντε χρόνια χωρίς να μιλήσουν. Έγινε αφορμή να χωρίσουν οι δυο γονείς κι ακόμα το πιο τρελό σ΄ αυτή την υπόθεση; Ο Στέφανος παντρεύτηκε τη Μαριλίζα, τη μικρή αδελφή της Πωλίνας, που έγινε εκείνο το βράδυ το μήλο της έριδος. Μόνο που αυτός ο γάμος έγινε εντελώς μοναχικά. Θάταν δε θάταν δώδεκα άτομα στο μυστήριο. Βλέπετε η μοίρα το θέλει αρκετές φορές, οι στιγμές έντασης και πάθους να εκτονώνονται σε λάθος ιστορίες, και να μη μένει διάθεση εκεί που αρμόζει να κινηθεί, ούτε ένα λιθαράκι. Έτσι γίνεται. Σαν ένα έργο που οι πρωταγωνιστές τους πήραν λάθος ρόλους.

Μαντζούρης Κων/νος

Νοέμβριος 2012