Μας πήρε το ποτάμι
(Αρθρο)
Ακόμα κι
εγώ, ένας ταπεινός πολίτης, από τους τελευταίους των Μοϊκανών, που δεν διεκδικώ
την πιθανότητα να πολιτευτώ (αυτό μου έλειπε να ξεπέσω τόσο πολύ), τολμώ
αρκετές φορές να εκφράσω πολιτική άποψη, μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης,
ή ακόμα και στον προσωπικό μου βίο. Και το κάνω γιατί μου βγαίνει με γαργαλάει από
μέσα μου. Με νοιάζει κι εν τέλει ανησηχώ γι αυτούς που με κυβερνάνε. Ανησυχώ
για το τι θα κάνουν αυτοί για μένα, χωρίς εμένα
Και το λέω
αυτό, έχοντας κατά νου τον Κύριο Θεοδωράκη, εμπνευστή και δημιουργό της πολιτικής
κίνησης «ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ». Τι σχέση μπορεί να έχω εγώ με τον Κύριο Θεοδωράκη; Καμιά
(κι ευτυχώς)
Αυτός τόσα
χρόνια δημοσιογράφος, έχοντας στο χέρι του αυτή τη μαγική δύναμη που σου δίνουν
τα ΜΜΕ με το να κρατάς στα χέρια σου μικρόφωνο, δεν τον άκουσα ποτέ μα ποτέ να
έχει και να την εκφράζει, αυτό που λέμε «πολιτική άποψη» Πως του ‘ρθε έτσι
ξαφνικά. Ξύπνησε μια μέρα, κοιτάχτηκε στον καθρέπτη και είπε «Μεγάλε δεν πάει
άλλο. Εγώ από σήμερα θα γίνω πολιτικός» Ούτε κόψιμο (με το συμπάθιο) να είχε,
δεν θα βιάζονταν τόσο πολύ.
Η πολιτική Κύριε
Θεοδωράκη είναι σαράκι που σε τρώει από τα γεννοφάσκια σου. Δεν είναι σπυράκι της
νιότης που εμφανίζεται ξαφνικά.
Γι αυτό δεν
με πείθεις βρε μεγάλε κι ας σε συμπαθούσα πάρα πολύ.
Απρίλιος
2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου