ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ
Μπροστά μου
απλώνονταν σαν θάλασσα η πορεία
Κι εγώ από ώρα
θρονιασμένος στο παγκάκι
Μετείχα νόμιζα
με πάθος και μ΄ αυτοθυσία
ανακατεύοντας
της φραπεδιάς μου το παγάκι
Κρατούσε ώρα
του λαού το πήγαινε έλα
Κι άρχισα να
κρυώνω απ΄την ακινησία
Ώσπου ήρθε
και κάθισε κοντά μου μια κοπέλα
Την ώρα που
πέρναγε ένα μπλοκ από την ‘’ΑΝΤΑΡΣΙΑ’’
Ω ναι ήταν
πολύς ο κόσμος που διαδηλούσε
Και τα
συνθήματα τους με σφίγγαν σαν τανάλια
μα τελειωμό
δεν είχε ο λαός που ακλουθούσε
Δεν πάω
σπίτι σκέφτηκα να το δώ απ΄τα κανάλια;
Μετείχα όμως
μη μου πείτε στον αγώνα;
Όσο μπορούσα
ο έρημος απ΄το παγκάκι
Ακόμα έχω μουδιασμένο
τον αγκώνα.
Άσε που
έσκισα και το καρό μου το σακάκι.
Ιανουάριος
2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου