ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΕΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ

Στη δεξιά στήλη με ην ονομασία ''ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΘΕΜΑΤΩΝ'' βλέπετε τις λέξεις κλειδιά (ετικέτες) που η κάθε μια σε παραπέμπει (αφού την επιλέξετε) σε κάθε ενότητα (Θεματολογία)

πχ Κάνοντας ΚΛΙΚ στη λέξη "ΝΟΥΒΕΛΕΣ" αυτόματα θα έρθουν στο προσκήνιο όλες οι αναρτήσεις αυτού του είδους (μόνο οι τίτλοι)

Φυσικά η σελίδα δεν χωρά όλες τις αναρτήσεις γιαυτό, στο τέλος της σελίδας καντε κλικ στη φράση ''Παλαιότερες αναρτήσεις'' μέχρι να φτάσετε στην τελευταία

Επιλέγοντας με ένα κλικ πάνω στον τίτλο, ανοίγει όλο το κείμενο για να το διαβάσετε.

Καλή ανάγνωση

4/11/09

ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΚΑΛΟ

Αν πραγματοποιούνταν οι διακηρύξεις απειλών, από υπευθύνους, πολιτικούς ή από κάθε έναν που ασκεί εξουσία, σήμερα όλα τα μαχαίρια θα ήταν στομωμένα και τα κόκαλα με κατάγματα.

«Θα φθάσουμε το μαχαίρι ως το κόκαλο» τ' ακούς κι ανατριχιάζεις. Ή μπορεί και να ανακουφίζεσαι και να λες «επί τέλους βρέ αδερφέ! Να τιμωρηθεί ο ένοχος, για να ικανοποιηθεί όχι μόνον ο παθών, αλλά και το κοινό περί δικαίου αίσθημα, ο κοσμάκης».

Για τη μεγάλη ληστεία του αιώνα, το Χρηματιστήριο στεντόρεια ανεφώνησαν: «Μην ανησυχείτε. Το μαχαίρι θα φθάσει στο κόκαλο. Πίσω τα λεφτά, στους απατημένους». Αμ δε! Το ίδιο μας είπαν και για τις ατασθαλίες μαμούθ, στις προμήθειες των Νοσοκομείων και των στρατιωτικών εξοπλισμών. Ένας καρδιολόγος γιατρός με ψεύτικα πτυχία, χειρουργούσε ανεύθυνα και εγκληματικά σε μεγάλο νοσοκομείο. Μια έκρηξη θορύβου και μετά σιωπή. Οι υποθέσεις με τα καρτέλ του γάλακτος, τις υποκλοπές και τα ομόλογα, συντάραξαν το Πανελλήνιο. Κι εδώ το δίπολο «έκρηξη-σιωπή». Γραβατωμένοι και ατσαλάκωτοι παραμυθάδες, βγήκαν στα τηλεπαράθυρα. «Οι ένοχοι θα πληρώσουν. Η Δικαιοσύνη επελήφθη...». Αλλά ο λαός το μόνο που δεν βλέπει είναι δικαιοσύνη. Και σε τούτα τα εγκλήματα κατάκατσε η θολούρα και η λησμονιά.

Πρόσφατα η υπόθεση των Ζωνιανών, άνοιξε το στόμιο βόθρου δυσώδους. Δικαστές, υπουργοί, πολιτικοί και αστυνομικοί, δημοτικοί άρχοντες, δικηγόροι και τραπεζίτες, όλοι μαζί, μια δύσοσμη αποφορά, μια εγκληματική μαφία, χειρότερη από τη θυγατρική της, που δρούσε υπό τη σκέπην «Υψηλών» στα απρόσιτα χωριά του Ψηλορείτη. «Επίσημοι» μέσα σε βοθρολύμματα, παρέα με βρακοφόρους νταήδες, ξετσίπωτους και προκλητικούς. Είδατε πώς βγήκαν πάλι τα μαχαίρια; Στο κόκαλο θα φθάσουν. «Μόνο που επαέ τα μαχαίρια, στουμώσαν και δεν κόβουν πλια» Μα μη θαρρείτε. Και σε τούτα σε λίγο θα λησμονηθούν. Κάθε θαύμα τρεις και το μεγάλο τέσσερις. Ντροπή!

Σε τούτη την παραδεισένια χώρα, με το θαυμάσιο κλίμα, το φως το λαμπερό, το γαλάζιο τ' ουρανού και τις διατροφικές μας πανδαισίες, έλαχε να μας κογιονάρουν ανίκανοι και ψεύτες. Σκαρώνουν νόμους για να τους παραβαίνουν. Διατάγματα, για να τα κουρελιάζουν. Διακηρύξεις, για να τις αναιρούν. Ρώτησαν κάποτε τον φιλόσοφο Σωκράτη να τους πεί: Ποια πόλη διοικείται κατά τρόπο άριστο. Και απάντησε. «Εκείνη που η ύπαρξή της, ταυτίζεται με την ύπαρξη των Νόμων και που τιμωρεί αυτούς που τους παραβαίνουν». Η μετά Νόμου ζώσα και τοις αδικούσιν επεξιούσα». Είδατε την έκθεση ενός εισαγγελέα με συνείδηση; Πράσινους, Γαλάζιους και Κόκκινους, όλους τους τσουβαλιάζει στο σακί της ανημποριάς, της διαπλοκής της συμμετοχής στο έγκλημα.

«Το μαχαίρι θα φθάσει ως το κόκαλο». Ο λαός σιχάθηκε δυσκολοχώνευτα ρητορήματα, κούφια θεωρήματα και ένοχες εξηγήσεις. Απηύδησε από ψευτιές, από ανεκπλήρωτες προσπάθειες εξωραϊσμού, που κρύβουν ανικανότητα και δόλο. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της κρατικής μας μηχανής. Νομοθετεί για να παραβαίνει. Οι νόμοι ισχύουν μόνο για τους απλούς και αδύνατους πολίτες. Είσαι μεγάλος; Μένεις στο απυρόβλητο. Θυμάστε την περίπτωση της ζαρντινιέρας στη Θεσσαλονίκη, με την απάνθρωπη κακοποίηση του Κύπριου φοιτητή; Την είδαμε όλοι. Ε, λοιπόν! Ένας μονάχα αστυνομικός ετέθη σε διαθεσιμότητα. Όλοι οι υπόλοιποι προήχθησαν.

Η κρατική μηχανή πάσχει από καλπάζουσα πόρωση. Υποτονική η λειτουργία της. Και όχι μόνον. Συχνά γίνεται και συνένοχη εκτρόπων με την αβελτηρία της. Δεν έχουμε ούτε καν μια έκρηξη «θυμού» των ιθυνόντων. Κι αν ψελλίσουν το γνωστό τροπάρι περί μαχαίρας και κόκαλου, έπεται μια μουγκαμάρα, μια σιωπή. Είναι η νέα στάση στο θέμα των ευθυνών. Άκρα του τάφου σιωπή. Πού θα πάνε; Θα ξεχαστούν, λένε. Ο Έλληνας ξεχνά πολύ γρήγορα.

Η υπόθεση θα ερευνηθεί, οι ένοχοι θα τιμωρηθούν. Εσείς κοιμηθείτε τον νήδυμον ύπνον.

Και έκθαμβοι αποκαλύπτουμε εμείς οι χαχόλοι, (έτσι μας θεωρούν) ο άμοιρος λαός, πως προκλητικά εμπαίζεται για πράγματα ανήκουστα. Μεθοδεύουν τόσο όμορφα τα πράγματα, ώστε εκεί που ένας έχει την ευθύνη, δηλ. την ενοχή, σε κάποιον άλλον να μετακινείται αυτή και τελικά κάποιος άλλος να πληρώνει τις αμαρτίες των άλλων. Γι' αυτό κάθε πρωί σταυροκοπιόμαστε και λέμε: «Θεέ μου φύλαξέ με από την αδικία!!» Παράδειγμα των Ζωνιανών.

Άλλοι οι υπεύθυνοι, (οι συγκαλύψαντες το έγκλημα), άλλοι οι μετακινήσαντες την ενοχή κι άλλοι θα την πληρώσουν. Δεν είναι καν ούτε αντρίκια η τακτική αυτή.

Εμείς ξέραμε από παλιά, για τους καπεταναίους, πως είχαν ανδρισμό και ευθιξία. Είχαν συνείδηση και ευθύνη, για το πλοίο που κυβερνούσαν. Κι αν κάποτε κινδύνευε να καταποντισθεί το σκάφος, τελευταίοι αυτοί το εγκατέλειπαν. Κι' αν μάλιστα έφταιγαν βούλιαζαν μαζί του.

Ετούτοι οι καπεταναίοι, που απεκδύονται κάθε ευθύνης, έτοιμοι να τα φορτώσουν σε άλλους (δεν φταίω εγώ, εκείνος το έκανε) σαν τα μικρά παιδιά. Αυτοανακηρύσσονται casta diva (αθώα περιστερά) και αφήνουν να πληρώσουν τα σπασμένα, τα άδολα ναυτάκια. Αυτοί, λοιπόν, οι κύριοι δεν είναι ικανοί να μιλούν για μαχαίρια που φτάνουν στο κόκαλο. Είναι απλούστατα λαμόγια.

Και δυστυχώς σε τούτη τη χώρα με τα παράξενά της, τα λαμόγια είναι περισσότερα από τους λεβέντες καπεταναίους.


* Του Κων/νου Ι. Παπακωνσταντίνου

«Τότ' έφη τας πόλεις απόλλυσθαι, όταν μη

δύνωνται τους φαύλους από των σπουδαίων

διακρίνειν» (Αντισθένης)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Κωνσταντίνε είναι πραγματική απόλαυση να σε διαβάζουμε, έχεις χάρισμα στο γραπτό λόγο γι' αυτό μην σταματήσεις να γράφεις.
Επί της ουσίας τώρα, συμφωνώ με όλα όσα γράφεις, έχεις μια καθαρή ματιά στα πράγματα και η πείρα της ζωής μαζί με άλλες ευαισθησίες σου δίνουν μια οπτική πιο σφαιρική στα όσα γίνονται γύρω μας. Εύχομαι, να μπορέσουμε μέσα στη γενικότερη σύγχυση της εποχής μας να ξαναβρούμε την "κοινή λογική" που χαρίζει την ευθυκρισία να ξεχωρίζουμε το ψέμα από την αλήθεια, το σημαντικό από το δήθεν σημαντικό, την αξία τελικά της μοναδικής μας ζωής που ίσως να κρύβεται σε όσα προσπαθούμε να αποφύγουμε, στο συνεχές μπλέξιμο των ανθρώπινων τροχιών, στην απλή, ειλικρινή, χωρίς επιτήδευση ανθρώπινη σχέση.

Όσο περνούν τα χρόνια νιώθω την ανάγκη να γυρίσω πάλι στην μαγική εποχή της παιδικής ηλικίας, σαν καταφύγιο απάνεμο στο ρεαλισμό της ζωής. Στη μαγική χώρα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη όπου μια βουτιά αρκεί να με κάνει 20 κιλά ελαφρύτερο.

Πολλούς χαιρετισμούς από τα Γιάννενα

Βασίλης.

Υ.Γ. Ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση. Το κείμενό σου χτύπησε ακριβώς στο κέντρο της καρδιάς.