Αν για κάτι χαίρομαι είναι που τελευταία τα "θέλω" μου γίνανε πολλά.
Θέλω να γράψω. Θέλω να ερωτευτώ. Θέλω να πάω στην Ικαρία.
Θέλω να αγοράσω μια καινούρια ντουλάπα για να βάλω όλα τα προσωπικά μου είδη,
ότι είναι δικό μου, κατάδικό μου.
Θέλω ν’ απλώσω στο πάτωμα όλες τις παιδικές μου φωτογραφίες
και τη μοναδική μαζί σου στο λόφο του Αϊ Γιάννη.
Τα θέλω μου όμως που νοιάζομαι πιότερο να εξασφαλίσω είναι,
να παίξω με μια μπάλα από πανιά.
Θέλω να μου χτυπήσουν την πόρτα οι φίλοι.
Θέλω να πάω στην παραλία μόνος μου.
Εκεί κάτω στα βράχια με τις θύελλες (ξέρεις εσύ)
Θέλω να ζήσω τις δικές μου μυστικές στιγμές
Γιατί οι άλλες δεν μου ανήκουν.
…………………………………………………………………..
Αυτή η παράγραφος είναι για σένα, αλλά θα την αφήσω κενή.
Εγωιστικά, δεν θέλω να καταγράψω τις σημερινές σκέψεις
αλλά να περιμένω για τις αυριανές, μήπως κι ανθήσουν.
Νοέμβριος 2009
Θέλω να γράψω. Θέλω να ερωτευτώ. Θέλω να πάω στην Ικαρία.
Θέλω να αγοράσω μια καινούρια ντουλάπα για να βάλω όλα τα προσωπικά μου είδη,
ότι είναι δικό μου, κατάδικό μου.
Θέλω ν’ απλώσω στο πάτωμα όλες τις παιδικές μου φωτογραφίες
και τη μοναδική μαζί σου στο λόφο του Αϊ Γιάννη.
Τα θέλω μου όμως που νοιάζομαι πιότερο να εξασφαλίσω είναι,
να παίξω με μια μπάλα από πανιά.
Θέλω να μου χτυπήσουν την πόρτα οι φίλοι.
Θέλω να πάω στην παραλία μόνος μου.
Εκεί κάτω στα βράχια με τις θύελλες (ξέρεις εσύ)
Θέλω να ζήσω τις δικές μου μυστικές στιγμές
Γιατί οι άλλες δεν μου ανήκουν.
…………………………………………………………………..
Αυτή η παράγραφος είναι για σένα, αλλά θα την αφήσω κενή.
Εγωιστικά, δεν θέλω να καταγράψω τις σημερινές σκέψεις
αλλά να περιμένω για τις αυριανές, μήπως κι ανθήσουν.
Νοέμβριος 2009
3 σχόλια:
Κωνσταντίνε καλησπέρα.
Το εξομολογητικό σου κείμενο των "θέλω" ταιριάζει γάντι με το φθινοπωρινό κλίμα των ημερών που γεννά μέσα μας αντιφατικά συναισθήματα αλλά και μια τάση για ενδοσκόπηση.
Διψάμε για ζωή, για ζωή χωρίς κρατούμενα, χυνόμαστε να γευτούμε την αγνή πρωταρχική της γεύση κι ας είναι και στιφή, "κι ας μας βγει και σε κακό" που λέει και το τραγούδι. Κι άλλες φορές σκύβουμε ταπεινά κι ακουμπάμε απαλά το αυτί ν' αφουγκρασθούμε τη μακρινή μητέρα μας, σαν παιδιά, με πλήρη συναίσθηση της ασήμαντης πολυτιμότητάς μας, .
"Θέλω να ζήσω τις δικές μου μυστικές στιγμές", λες στο κείμενό σου, Κωνσταντίνε, και πραγματικά σε καταλαβαίνω και σου εύχομαι να είναι πολλές και πλούσιες. Γι' αυτές ζούμε και αυτές είναι το νερό στη γλάστρα μας.
Μια συγγραφέας είχε πει κάποτε ότι η παιδική μας ηλικία είναι σίγουρα πολύ περισσότερο από ένα άθροισμα χρόνων.
Δεν ξέρω Κωνσταντίνε αν έλαβες τα μηνύματα που έστειλα για προηγούμενα κείμενά σου γιατί δεν εμφανίζονται. Αν δεν τα έλαβες θέλω να σε ευχαριστήσω πολύ για το καταπληκτικό κείμενο που μου αφιέρωσες και να σου πω να συνεχίσεις να γράφεις...οπωσδήποτε.
Βασίλης Π.
Κωνσταντίνε καλησπέρα.
Είναι κάτι τέτοιες βραδιές του φθινοπώρου που τα όνειρα παίρνουν φωτιά και ζητούν να αποκτήσουν υπόσταση. Και είναι τέτοια η ορμή τους που θαρρείς πως θα το καταφέρουν ακόμα και ερήμην μας. Έτσι ήρθε το όμορφο κείμενο με τα θέλω σου, σαν μια αφύπνιση, σαν ένα κάλεσμα να σκύψουμε και λίγο μέσα μας, αφήνοντας για λίγο τον σκληρό ρεαλισμό της καθημερινής ζωής.
Τι ωραία που τα γράφεις Κωνσταντίνε! Τα θέλω σου περιέχουν μέσα ολόκληρο τον εαυτό σου, το παιδί, τον νέο, τον ώριμο άνδρα.
Είναι αλήθεια ότι διψάμε για ζωή, ζωή απερίσταλτη, ζωή που θα ικανοποιήσει όλο το είναι μας, κάθε κύτταρό μας. Αν δε ζήσουμε εδώ, αν δεν πραγματοποιήσουμε τον εαυτό μας εδώ, αν δεν ερωτευτούμε εδώ, τότε πότε? Ποθούμε να μάθουμε και να εκφράσουμε τον εαυτό μας, την μοναδικότητά μας. Ποθούμε την επιτυχία και την ευτυχία σε όλα τα επίπεδα. Όμως σ' αυτή τη ζωή μας χαρίζονται μόνο κάτι ελάχιστες νύξεις απ' όλα αυτά κι όχι το πλήρες πακέτο. Και είναι διάχυτες αυτές οι νύξεις γύρω μας να το υπενθυμίζουν:" Υπάρχει αυτό το πλήρες πακέτο αλλά... όχι εδώ γιατί η φύση σου δεν θα το άντεχε". Σου αρκούν οι νύξεις...που αν οι κεραίες σου είναι ευαίσθητες και τις λάβεις κινητοποιείσαι μια ολόκληρη ζωή.
Μου αρέσουν όλα τα θέλω σου Κωνσταντίνε μα πιο πολύ αυτό το "Θέλω να ζήσω τις δικές μου μυστικές στιγμές". Νιώθω πως σε καταλαβαίνω. Περιέχει την πεμπτουσία του ανθρώπου. Την ταπεινότητα που πηγάζει από την πλήρη συναίσθηση του μεγέθους μας αλλά και την τάση μας για τ' άστρα. Σου εύχομαι να είναι πλούσιες και δυνατές.
Εχω προσπαθήσει κι άλλες φορές να επικοινωνήσω στο blog σου, Κωνσταντίνε, αλλά δεν κατάφερα να καταχωρίσω το σχόλιό μου. Ελπίζω σήμερα να είμαι πιο τυχερός. Θέλω να σ' ευχαριστήσω για το καταπληκτικό κειμένο που μου αφιέρωσες και να σε προτρέψω να συνεχίσεις να γράφεις...οπωσδήποτε.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Βασίλης
Κωνσταντίνε καλησπέρα.
Είναι κάτι τέτοιες βραδιές του φθινοπώρου που τα όνειρα παίρνουν φωτιά και ζητούν να αποκτήσουν υπόσταση. Και είναι τέτοια η ορμή τους που θαρρείς πως θα το καταφέρουν ακόμα και ερήμην μας. Έτσι ήρθε το όμορφο κείμενο με τα θέλω σου, σαν μια αφύπνιση, σαν ένα κάλεσμα να σκύψουμε και λίγο μέσα μας, αφήνοντας για λίγο τον σκληρό ρεαλισμό της καθημερινής ζωής.
Τι ωραία που τα γράφεις Κωνσταντίνε! Τα θέλω σου περιέχουν μέσα ολόκληρο τον εαυτό σου, το παιδί, τον νέο, τον ώριμο άνδρα.
Είναι αλήθεια ότι διψάμε για ζωή, ζωή απερίσταλτη, ζωή που θα ικανοποιήσει όλο το είναι μας, κάθε κύτταρό μας. Αν δε ζήσουμε εδώ, αν δεν πραγματοποιήσουμε τον εαυτό μας εδώ, αν δεν ερωτευτούμε εδώ, τότε πότε? Ποθούμε να μάθουμε και να εκφράσουμε τον εαυτό μας, την μοναδικότητά μας. Ποθούμε την επιτυχία και την ευτυχία σε όλα τα επίπεδα. Όμως σ' αυτή τη ζωή μας χαρίζονται μόνο κάτι ελάχιστες νύξεις απ' όλα αυτά κι όχι το πλήρες πακέτο. Και είναι διάχυτες αυτές οι νύξεις γύρω μας να το υπενθυμίζουν:" Υπάρχει αυτό το πλήρες πακέτο αλλά... όχι εδώ γιατί η φύση σου δεν θα το άντεχε". Σου αρκούν οι νύξεις...που αν οι κεραίες σου είναι ευαίσθητες και τις λάβεις κινητοποιείσαι μια ολόκληρη ζωή.
Μου αρέσουν όλα τα θέλω σου Κωνσταντίνε μα πιο πολύ αυτό το "Θέλω να ζήσω τις δικές μου μυστικές στιγμές". Νιώθω πως σε καταλαβαίνω. Περιέχει την πεμπτουσία του ανθρώπου. Την ταπεινότητα που πηγάζει από την πλήρη συναίσθηση του μεγέθους μας αλλά και την τάση μας για τ' άστρα. Σου εύχομαι να είναι πλούσιες και δυνατές.
Εχω προσπαθήσει κι άλλες φορές να επικοινωνήσω στο blog σου, Κωνσταντίνε, αλλά δεν κατάφερα να καταχωρίσω το σχόλιό μου. Ελπίζω σήμερα να είμαι πιο τυχερός. Θέλω να σ' ευχαριστήσω για το καταπληκτικό κειμένο που μου αφιέρωσες και να σε προτρέψω να συνεχίσεις να γράφεις...οπωσδήποτε.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Βασίλης
Δημοσίευση σχολίου