Εμείς οι ανορθόγραφοι
Οι ομάδα των
ατόμων για τους οποίους θα αναφερθώ σ’ ετούτο το κείμενο, με έχει κάνει πολλές
φορές Τούρκο από θυμό. Πολλές φορές είναι άτομα του πολύ στενού μου χώρου,
(φίλοι συγγενείς). Άλλες φορές είναι ξένοι σ’ εμένα που τυγχάνει ν’ ανταμώσουμε
μέσα από τα περίφημα δίκτυα κοινωνικής συνεύρεσης του Ινερνετ. Σε αυτά τα άτομα
λοιπόν, για να μην ακολουθήσω την πεπατημένη και κακή συνήθεια να βάζουμε όλον
τον κόσμο σ’ ένα τσουβάλι, εγώ τουλάχιστον, αβίαστα θέλω να τους απονείμω τα
εύσημα με δυο χαρακτηριστικά κοσμητικά επίθετα, ότι είναι ανάγωγοι και βλάκες
Είναι αυτοί
‘’οι διυλίζοντες τον κώνωπα και καταπίνοντες την κάμηλον’’ Άντε ας γίνω
επιτέλους πιο σαφής. Αλλά μη με τσιγκλάτε και πολύ. Ουφ… Σιγά-σιγά, θα καταλάβετε
τι θέλω να πω σε λίγο.
Η αφεντιά
μου συχνά πυκνά γράφει, τις ώρες που δεν μιλάει πολύ. Και συνήθως ότι γράφει
θέλει να το μοιράζεται και με άλλους σε πείσμα όσων προσπαθούν να μου τη
σπάσουν λέγοντας πως «Πρώτα απ’ όλα γράφεις για τον εαυτό σου» Όχι γράφω για να
το μοιράζομαι με άλλους κι αφήστε με ήσυχο. Συνήθως λοιπόν αντί ν’ ακούσω την
κριτική τους πάνω στις απόψεις που παραθέτω στο κείμενό μου, ακόμα κι αυτό που είναι
μια γραμμούλα, σχόλια συνήθως στο Ινερνετ, μου απαντούν πως το «ι» γράφεται με
«η» και το «ε» με «αι» αφήνοντας στο τέλος και κανα πικρόχολο του τύπου
«λογοτέχνη της πλάκας» Δεν είδα όμως ποτέ σχεδόν κανέναν από αυτούς να αρπάζουν
την ευκαιρία (Carpe diem) που τους δίνει η σύγχρονη τεχνολογία κι αν έχουν άποψη να
την εκφράσουν. Να αντιπαρατεθούν ανοιχτά και δημόσια, αν έχουν κάτι να
προσφέρουν στον κοινωνικό διάλογο, κι αφου δεν τα καταφέρνουν ας μένουν εκεί κολλημένοι,
ανταλλάσοντας βιντεάκια στο facebook του Κιάμου και της Πάολας Φωκά και ν’ αφήσουν αυτούς που
ένεκα της φτώχειας τους, τελείωσαν το Λύκειο σε χρονικό ορίζοντα δεκαπέντε
χρόνων, γιατί δεν μπορούσαν να συνεχίσουν και την επόμενη χρονιά αφού έπρεπε να
δουλέψουν, για να τελειώσουν τελικά το ΝΥΧΕΡΙΝΌ ΛΥΚΕΙΟ παντρεμένοι με παιδιά κοντά
στα τριάντα τους. Να μου κάνουν τη χάρη λοιπόν όλοι αυτοί οι φωστήρες της
γνώσης να βολευτούν μες τη σιωπή τους που ούτως ή άλλως είναι και το μόνο
προσόν που διαθέτουν. Γιατί τους είδα κι όταν αποφάσισαν να μιλήσουν τι είχαν να
μας πουν. Όψιμοι ιδεολόγοι της Χρυσής αυγής. Λάτρεις της παραλίας και του φραπέ
κι οπαδοί της τάσης «γαμήστε γιατί χανόμαστε»
Αμάν πια
ΥΓ
Να με
συμπαθούν όσοι υποθέτουν διαβάζοντας ότι κάτι υπαινίσσομαι και γι αυτούς.
Υπάρχουν πάντα και οι λαμπρές εξαιρέσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου