ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΕΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ

Στη δεξιά στήλη με ην ονομασία ''ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΘΕΜΑΤΩΝ'' βλέπετε τις λέξεις κλειδιά (ετικέτες) που η κάθε μια σε παραπέμπει (αφού την επιλέξετε) σε κάθε ενότητα (Θεματολογία)

πχ Κάνοντας ΚΛΙΚ στη λέξη "ΝΟΥΒΕΛΕΣ" αυτόματα θα έρθουν στο προσκήνιο όλες οι αναρτήσεις αυτού του είδους (μόνο οι τίτλοι)

Φυσικά η σελίδα δεν χωρά όλες τις αναρτήσεις γιαυτό, στο τέλος της σελίδας καντε κλικ στη φράση ''Παλαιότερες αναρτήσεις'' μέχρι να φτάσετε στην τελευταία

Επιλέγοντας με ένα κλικ πάνω στον τίτλο, ανοίγει όλο το κείμενο για να το διαβάσετε.

Καλή ανάγνωση

6/4/10

«Τζούλια κάνε στην πάντα, έρχομαι.»


Δεν το ‘ξερα ειλικρινά πως στην Ελλάδα έχουμε τόσες πολλές Τζούλιες. Γι' αυτό μην ανησυχείτε αν κάτι συμβεί στην μια και ανεπανάληπτη Κυρία Αλεξανδράτου. Έχουμε τόσα αντίγραφα έτοιμα, που μπορούν να κατακλείσουν την αγορά.
Τώρα που το πράγμα έγινε επίκαιρο χωρίς να το θέλω, άρχισα να παρατηρώ περισσότερο γύρω μου, φάτσες και συμπεριφορές κοριτσιών. Μέχρι τώρα προσπαθούσα να παραστήσω τον αδιάφορο. Ότι και καλά εμένα δεν με απασχολούν τα κοριτσάκια αυτής της κατηγορίας. Η κουλτούρα μου, το επίπεδο μου και η στάση ζωής, κάθε νοήμονος ανθρώπου, θεωρεί πως τα φρούτα αυτά, είναι προϊόντα υποκουλτούρας και ανάξια λόγου. Άντε να αποτελεί θέμα για τα πρωινάδικα και τις κουτσομπολίστικες εφημερίδες. Που να φανταστώ ότι υπάρχει ακόμα στην Ελλάδα τόσος κρυφός καημός και απωθημένα στα κατάβαθα της ψυχής του αντρικού πληθυσμού, που ένα ρόζ DVD  θα αποτελούσε τροφή για τις στερημένες ορέξεις του Ελληνικού πληθυσμού. Προσωπικά η μόνη κακία που είχα στη φαρέτρα μου για αυτά τα ταλαίπωρα κοριτσάκια ήταν να τους θυμίζω πως η συμπεριφορά τους δεν έχει καμία σχέση με τα συνομήλικα κορίτσια της υπόλοιπης Ευρώπης (Γαλλία Γερμανία Αγγλία) Τα βλέπω αυτά τα παιδιά (κι έρχονται αρκετά στην πατρίδα μας ) πως συμπεριφέρονται, τι εικόνα βγάζουν με τον τρόπο τους. Έρχονται διακοπές σε μια ξένη χώρα και φορούν τα πιο απλά ρούχα, σαν να πήγαιναν εκδρομή δέκα χιλιόμετρα από το σπίτι τους. Ήρεμα, υπάκουα, ακλουθούν τους καθηγητές τους, χωρίς φανφάρες και κραυγές του στυλ κάντε στην πάντα, ήρθαμε. Φατσούλες απλές, πρόσχαρες, παιδικές χωρίς να έχουν γνωρίσει ακόμα τη φροντίδα των καλλυντικών. Μα αυτό που πάντα με σκλαβώνει με αυτά τα παιδιά είναι ότι συμπεριφέρονται σαν παιδιά και το μόνο που σου προκαλούν είναι να τα καμαρώσεις και να ζηλέψεις την απλότητα τους.
Για να μην αδικήσουμε όμως τελείως τους κρυπτολάγνους Τζουλιοτρεφείς Έλληνες, κι αφού προσωπικά αποφάσισα να μεταθέσω το θέμα από τα ασήμαντα στα σημαντικά, οφείλω να το ερευνήσω από κοινωνιολογικής άποψης και να καταθέσω απόψεις και συμπεράσματα, γιατί αλλιώς κινδυνεύω, ο γράφων, να χαρακτηριστώ ότι εμφορούμαι κι εγώ από ιδιοτελή και ταπεινά κίνητρα, μιας τάχαμου και αφ’ υψηλού θεώρησης των γεγονότων.
Πως ξεπετάχτηκε λοιπόν αυτό το δίμετρο κορίτσι και έκανε όλη την Ελλάδα να παραμιλά ; Νομίζω πως η πρωτόλεια εικόνα της γυναίκας που ξεσηκώνει τους πόθους των ανδρών και εμπνέει ακόμα και στρατηλάτες που εγείρουν πόλεμο στο όνομα μιας ωραίας Ελένης, συνυπάρχει μέσα στο DNA αυτού του λαού από τα γεννοφάσκια του. Όλες οι σημαντικές γυναίκες της ιστορίας μας, ήταν πανέμορφες και λάγνες. Ακόμα και η θεά Αθηνά, δια στόματος Ομήρου, ουκ ολίγες φορές εμπλέκεται σε ίντριγκες και δολοπλοκίες. Η ομορφιά της γυναίκας νομίζω υμνήθηκε ανά τους αιώνες, υπέρ του δέοντος, από τους αυλούς και τη λύρα του θεού Απόλλωνα έως τις μέρες μας  με το «σ’ αγαπάω κοίτα»  του Ζαφείρη Μελά. Διαπιστώνω πως ο γρίφος του Έλληνα κρυφολάγνου λύνεται αν παραδεχτούμε πως μια ζωή υποβόσκει μέσα του μια αντίφαση.  Να σας θυμίσω μια προσευχή που λέει ο ιερέας στην Κυριακάτικη λειτουργία. Αφού απαριθμεί μια σειρά από ευχές για τους πιστούς, στο τέλος για να καλυφθεί και όποια επιθυμία που τυχών δεν αναφέρθηκε, τελειώνει με τη φράση «κι ον έκαστος κατά διάνοια έχει». Εδώ λοιπόν είναι το κλειδί ή το κουμπί αν θέλετε του Έλληνα. Αυτά που έχει ο έρμος μαντρωμένα στη διάνοια του, δεν μπορεί ούτε να τα πραγματώσει, αλλά ούτε και να τα εξωτερικεύσει. Γι' αυτό φτάνει μια σπίθα από Τζούλια για να πάρει φωτιά το Κορδελιό. Πριν λίγα χρόνια δυο στήθια έσκασε μύτη η Κυρία Δήμητρα του αειμνήστου Ανδρέα και πουλήθηκαν όλες οι κασέτες του Καρατζαφέρη. Το είδος πουλάει λοιπόν. Το συντηρούν πολύ καλά τα ΜΜΕ για να πουλήσουν κι αυτά. Γι' αυτό στρέφουν τους υπερμεγέθεις προβολείς των σε κάθε αθώο κοριτσόπουλο, για να φωτίσουν ή να χαρίσουν αν θέλετε την δημοσιότητα που θα δώσει το κλειδί σε κάθε ενζενί τρυφερή ύπαρξη, για να ξεκλειδώσει τις χειροπέδες της μιζέριας και να βρεθεί σαν τη σταχτοπούτα στη χλιδή και το όνειρο. Τι ζητάνε. Λίγο μπούτι λίγο στήθος λίγο τσαχπινιά και λίγη έως πολύ χαλάρωση των εσωτερικών σου αντιστάσεων. Στο κάτω-κάτω ποιος μπορεί εύκολα να μένει σε πλουμιστά σεντόνια έναν με δύο μήνες σαν βασίλισσα. Τι έγινε δηλαδή επειδή το λένε ριάλιτη. Έλα καλέ ένα παιχνίδι είναι και μετά έρχεται η αναγνωσιμότητα. Κι επειδή τέτοια ριάλιτη θα γίνουν και θα ξαναγίνουν, από κάτω (στο λαό δηλαδή) γίνεται τέτοια προετοιμασία που νομίζεις πως αύριο κιόλας θα γίνει πανελλήνιος διαγωνισμός και πρέπει να είναι έτοιμες. Τώρα αν πρόκειται να αφήσουμε για λίγο την προετοιμασία μας για εκείνον τον αναθεματισμένο διαγωνισμό που λέγεται «Πανελλήνιες εξετάσεις για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση», δεν πειράζει. Το πολύ πολύ γραφόμαστε σε κανένα ιδιωτικό ΙΕΚ ή πάμε για σπουδές στη Ρουμανία. Οι γονείς νά 'ναι καλά που περιμένουν τρέχοντας τα σάλια, το παιδάκι τους να πάρει κανα πτυχίο, μη μείνει κούτσουρο σαν και τον ίδιο.
Η προετοιμασία ξεκινά από τις δυο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού (όχι καλέ για τις Πανελλήνιες για τη δημοσιότητα που λέγαμε εννοώ). Τι σκασμός θεέ μου είναι αυτός. Μανάδες (και αρκετοί μπαμπάδες), νονές θείες, γειτόνισσες, πλάθουν το ζυμάρι. Καλέ τι ομορφιές είναι αυτές. Πω πω, θα τα τρελάνει τα αγοράκια στο σχολείο. Και να τα Fashion stores με τις νέες τους κολεξιόν να υποδαυλίζουν και να συντηρούν την τρέλα των ηλικιωμένων μη τύχη και δεν προλάβει το παιδί τους να ζήσει τη σεξουαλική επανάσταση και βρεθεί σαν του λόγου της με κανένα μορφονιό παντρεμένη επειδή ό πατέρας του, όπως της ξεσήκωσαν τα μυαλά οι δικοί της, έχει μπακάλικο. Το μήνυμα ελήφθει over. Έτσι όπως τους φουσκώνουν τα μυαλά γιατί να μην τσιμπήσουν τα παιδιά. Και να τα πάρτι στην αρχή. Οι έξοδοι το Σαββατοκύριακο αργότερα στις καφετέριας και μετά από λίγο στα μπαράκια και τέλος στα ξενυχτάδικα. Μα έτσι και μπούνε στα δεκαοκτώ, ποιος τα πιάνει. Όσα κοριτσόπουλα δεν μπορούν να προσαράξουν Μύκονο Σαντορίνη λόγω τυχαίων δυσμενών καταστάσεων και να κάψουν εκεί καρδιές, καίνε τις καρδιές των παιδιών της γειτονιάς των. Ποιος είπε παιδί μου πως αυτό είναι πρόστυχο, αφού είπαμε, μόνο μηνύματα εκπέμπουμε. Η μαγκιά είναι αυτή. Για ποιες τις πέρασες που θα στρωθούνε στο κρεβάτι με τον πάσα έναν χλιμίτζουρα που καραδοκεί να κουρσέψει τους ανθούς του κορμιού της. Όχι δεν θα πάνε τσάμπα τα γυμναστήρια και τα καλλυντικά. Κοιτάξτε αλλά μην εγγίζετε. Αυτό το ρημάδι το Facebook αν ήταν άντρας θα είχε καταρρεύσει από τη μαλακία. Τι πόζες θεέ μου, τι τσαχπινιά. Που και πως διδάχτηκαν αυτά τα στησίματα. Όλα τα δεκατετράχρονα δίνουν παράσταση μέσα στις σελίδες του. Ο συναγωνισμός μεγάλος. Καμιά φορά όταν τα δικά μας προσόντα δεν πάνε και τόσο καλά δανειζόμαστε το κορμί της φίλης μας και βάζουμε από κάτω το όνομα μας. Ναι το είδα κι αυτό. Το να δεις τώρα δεκατετράχρονο με τα εσώρουχά του, δεν είναι είδηση. Είδηση θα είναι στη θέση όπου αναγράφεται στο Facebook ο αριθμός των φίλων που έχει κάνει add να μην έχει υπερβεί το ψυχολογικό όριο των χιλίων θαυμαστών γιατί εκεί είναι το ζήτημα. Πόσους μαλακοπίτουρες αρσενικούς θα εντάξουμε στο θηλυκό χαρέμι μας. Αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα. Δόξα τω θεό αντίστοιχα χαϊβάνια υπάρχουν με τη σέσουλα. Κορμάρες, μποντυμπιλντεράδες, μάγκες με τις αυτοκινητάρες τους (σε περίπτωση στέρησης άλλων προσόντων) κοιλιακοί σε πρώτο πλάνο, (δεν είναι απαραίτητο να φαίνεται στη φωτογραφία το υπόλοιπο σώμα). Αδιάφορα μηνύματα αναρτημένα (μη μας περάσουν και ψώνια) του στυλ Hi ομορφούλα.
Το παράδειγμα για το κορίτσι που θα σας αναφέρω τώρα, το είδα στο Internet. Επειδή κάτι μου θύμιζε, διαπίστωσα πως είναι η κόρη μιας φίλης μου απ’ τα παλιά. Εγώ ήξερα από τη μαμά της πως στις τρείς τάξεις του Γυμνασίου το κοριτσάκι ήταν ή σημαιοφόρος ή η παραστάτης σημαίας το λιγότερο. Δεν το αμφισβήτησα ποτέ του λόγου το αληθές. Φέτος όμως επειδή την πρόδωσε το επίθετο της, καθώς σερφάριζα στο Φατσοβιβλίο, το μάτι μου έμεινε κάγκελο. Όχι για το επίθετο (αυτό το πρόσεξα μετά), αλλά για την πόζα που έβλεπα. Το μπλουζάκι που φορούσε ήταν μακό. Από την αριστερή πλευρά ήταν κατεβασμένο τόσο ώστε το  μικρό της στήθος να μπορεί να μαυλίσει κάθε περίεργο βλέμμα, όχι σεξουαλικά, αλλά έτσι από καλλιτεχνικής άποψης. Οι ταυτισμένοι φίλοι της ανήρχοντο στον αριθμό των 4.990. Και μετά σου λένε πως το …νινί σέρνει καράβι. Γιατί βρε παιδιά το βυ.. δεν σέρνει. Πριν λίγες μέρες είχαμε την επέτειο της 25ης Μαρτίου κι επειδή μου αρέσει η φωτογραφία δρόμου, είπα να παρακολουθήσω μια παρέλαση σε κοντινό μου Δήμο. Όμορφα χρώματα, ωραία ατμόσφαιρα και νιάτα που σου δίνουν το αίσθημα της ελπίδας. Η μόνη παραφωνία όμως μέσα σ’ αυτό το υπέροχο κλίμα ομορφιάς και ευφορίας, οι νεαρούλες δεσποινίδες, αρκετές τον αριθμό, με τις υπέρ του δέοντος μίνι φούστες τα δωδεκάποντα τακούνια και τα πουκαμισάκια που άφηναν ακάλυπτο μέρος της κοιλιάς. Κάπως έτσι αντίκρισα και το γνωστό μου κοριτσάκι μαθήτρια της πρώτης Λυκείου πια. Την είδα ανάμεσα σε τρείς τριάδες κοριτσιών με τύμπανα ζωσμένα να δίνουν τον ρυθμό στο βάδισμα των συμμαθητών τους. Ούτε σημαιοφόρος ούτε παραστάτης στην πρώτη Λυκείου. Τα προσόντα της φέτος σε αντιδιαστολή με ότι καμάρωνε η μαμά της τις προηγούμενες χρονιές ήταν, η κορμοστασιά της το ξανθό της μαλλί ο αλαβάστρινος μηρό της, και η ματιά. Αυτή η ματιά που αναμετέδιδε μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, χίλια μηνύματα, για μένα κατά τη γνώμη μου, μηνύματα που άγγιζαν τα κατώτερα στρώματα από την λίμπιντο μου. Ήταν σαν να μας δήλωνε, «Τζούλια κάνε στην πάντα, έρχομαι.»

Απρίλιος 2010

3 σχόλια:

Unknown είπε...

Μάλλον είναι προτιμότερο να .. απέχουμε της παρατήρησης των "νέων" κοριτσιών τύπου και παρατύπου Τζούλιας και των "νέων" αγοριών επίσης. Είναι αφάνταστα λυπηρό το θέαμα όσο και γελοίο αλλά όχι μόνο γι'αυτούς αλλά κυρίως για εμάς, τους παρατηρητές.

Κωνσταντίνος είπε...

Μπορεί να έχεις και δίκαιο. Πρόθεση μου είναι (μπορεί να μην το κατάφερα)να αναδείξω το πρόβλημα, γιατί όλα αυτά τα παιδιά έχουν γονείς που πρέπει να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά.

Οι παρατηρήσεις σου πάντα δεκτές.
Πολλά φιλιά καλή μου

Ανώνυμος είπε...

Κωνσταντίνε Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά σε σένα και την οικογένειά σου.
Άλλο ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο πρόσθεσες στο ωραίο blog σου. Το γιατί φτάσαμε εδώ, να έχουν οι νέοι και οι νέες μας αυτό το αξιακό σύστημα είναι ένα μεγάλο και σύνθετο ζήτημα. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε όλοι τις ευθύνες μας. Τα παιδιά από πολύ μικρά πλέον καταλαβαίνουν ότι η ζωή απέχει πολύ από το ιδεώδες που τους παρουσιάζουμε, και ότι ο δρόμος για τη μοναδική αξία, το χρήμα, είναι πολύ πιο εύκολος μέσα από το ξεπούλημα του κορμιού και της ψυχής. Και το ξεπούλημα αυτό δε φαντάζει και τόσο τρομερό στα μάτια τους. Να, η Τζούλια και τι έπαθε που έβγαλε το dvd. Ζει στο πλούσιο σπίτι της που ο δημ. υπάλληλος μπαμπάς μιας απλής κοπέλας ούτε στ' όνειρό του δε θα κατάφερνε να φτιάξει, τα κανάλια την ακολουθούν, οι άντρες την ονειρεύονται κλπ. Ποιός μπορεί να πείσει τα παιδιά αυτά ότι τίποτα στη ζωή αυτή δε χαρίζεται και όλα έχουν το κόστος τους είτε σωματικό είτε ψυχικό είτε οικογενειακό κ.α. Η απλότητα και η παιδικότητα είναι αρετές που χάνονται από το γυμνάσιο κιόλας.Οι παραδοσιακές αξίες που γαλούχησαν γενιές μοιάζουν ανεπαρκείς για να στηρίξουν μεγάλη μερίδα των νέων μας. Ας ελπίσουμε Κωνσταντίνε η οικονομική κρίση που βιώνουμε να μην επιδεινώσει αυτά τα παρακμιακά φαινόμενα αν και δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος.

Πολλές ευχές και χαιρετισμούς από τα Γιάννενα.
Βασίλης