Μάλλον ετούτο το κείμενο δεν πρέπει να αφορά κανέναν από τους φίλους μου. Ο παραλήπτης θα πρέπει μόνος του να υποπτευθεί ποιος είναι.
Ειλικρινά δεν το περίμενα να ακούσω πως κάποιος από την ομήγυρή μου έχει την άποψη πως δεν είναι σωστό να γίνει γνωστή η ύπαρξη αυτού του blog. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι αυτό που δεν πρέπει να μαθευτεί (από το σύνολο των αναρτημένων κειμένων ) και προτιμούν να το αποσιωπήσουν, αντί να καμαρώνουν για την προσπάθεια μου, για το λιγοστό ταλέντο που έχω.
Η ζήλια σίγουρα αποκλείεται, δεν είναι αυτός ο λόγος. Αν όμως η αιτία είναι κάτι από τις ιστορίες που έχω αναρτήσει, κι αν απ’ αυτό το κάτι νομίζει δεν είναι πρέπον να δημοσιευτεί, ένα μόνο έχω να του πω. Εδώ μέσα υπάρχει η ψυχούλα μου. Ότι έχει γραφεί, είτε αναφέρεται σε βιωματικό περιστατικό είτε σε φανταστικό ή και τα δυο μαζί, αφορά εμένα και μόνον εμένα. Εάν το άτομο αυτό θεωρεί πως η δημοσίευση των στιγμών μου (αληθινές ή φανταστικές) είναι ντροπή να γίνουν γνωστές προς τα έξω, θα πω πως η μόνη ντροπή είναι να μην είσαι υπερήφανος γι αυτό που άλλοι μου βγάζουν το καπέλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου